Yaklaşık 21 yıldır dunya gezegenın oksijenını soluyorum..Bunun ilk 15 senesını hayata ısınma turları olarak değerlendırırsek eğer.Kalan 6 yılda gunlugum diye bır seye sahıp olmadım.Benım hıc gunlugum olmadı abi.Neyse ama artık var,içimden gelen seslerı haykıracağım bir yer.Benım haykırma konularım ya aşk olur ya da hayat olur…Şu aralar aşk kapımda problem var ben içerdeyim ama içeri bende baska kımse giremiyor.Ve hayatımın son 7 8 ayında hep geçmısten asklarıma dönme ihtiyacı buldum.Belkide o yusden içerde sadece ben varım…Aklımda kalbimde sadece bir kişi var şu an..Eskilerden dediğim gibi eski ve en güzel hikalerimden birini tekrar okumak istiyorum.Ama olmuyor bir turlu O okumak istemıyor..Neyse ya her seye rağmen hayat gülmekten ibarettır ve gülmeyi unutmamak lazım değilmi..Bugun O nun en yakın arkadası benı cağırdı O nunla bulasacakmıs sende gel dedi ama kendimi daha da kötu hissedeceğim için gitmedım..İyi mi kotu mu yaptım bilmiyorum ama sonucta gitmedım….İlk gune bu kadar yeter diyelim ama gun bitmeden içimden yazmak gelirse yine dolduracağım bos sayfaları..Hayatın sizinle dalga geçmesıne izin vermeyın,gulmeyı unutmayın.Zaten gülersenız siz hayatla dalga gecmeye baslarsınız…
