montaigne(denemeler)(kitap 1,bölüm XIVzenginlik bize ne iyilik eder,ne de kötülük:her ikisi için de malzeme verir bize.ondan daha güçlü olan ruhumuz ve malzemeyi dilediği gibi evirir,çevirir ve kullanır,mutlu ya da mutsuz oluşunun tek nedeni ve sorumlusu kendisidir.dış varlığımız tadını ve rengini iç varlığımızdan alır;nasıl ki giysilerimiz bizi kendi sıcaklıklarıyla değil bizim sıcaklığımızla ısıtırlar:onu koruyup beslemektir yanlız görevleri.onları soğuk bir bedene giydirirseniz,soğukluğu korur ve beslerler:kar ve buz öyle saklanır.hiç bir şey kendiliğinden ne o kadar üzücüdür,ne de zor.bizim gevşekliğimiz,güçsüzlüğümüzdür ona bu niteliği veren.büyük ve yüksek şeyleri görebilmek için onlara göre bir ruhumuz olması gerekir;yoksa kendi çamurumuzu görürüz onlarda.doğru bir kürek suda eğri görünür.önemli olan bir şeyin görülmesi değil yanlız,nasıl görüldüğü de önemlidir.:)
