bazen , için içime sığmaz , içim içinden taşar..topaç bir güneş, tezat olsun diye bembeyaz karlar. en gizemi olan yağmurlar. hiçi yoklar.saçmasapan bir pus havası, boğuluyorum havasızlıktan. özlemin pusudur ölüme, sensizlik cellat !mübalağa sanatı işte.. severim az bilmelisin. kilit vur dilime söylemeyeyim, yüreğimi ne edeyim? abartısı yok . kalbim ;göğsüme nasıl da hızlı çarpıyor (!) kırılıp bozulacak, oracıkta dağılacak sanıyorum.Kalbim dağılmadan , bir kerecik yüzüne yüz sürsem , bir anın olsam sadece..düşünmek bile..tüm sahip olduklarımın ötesinde bir gülümse yayıyor yüzüme, tüm bedenime, hayatımın her köşesine.Klasiklerde en büyülü ve büyük aşkların anlatıldığı paragraflardan alınmış gibi hislerim,ve kitapların mutsuz sonları gibi dur durak bilmeden , gün günden büyüyen kederim..yalnızlığım dediğim sensizliktir, yokluk dediğim olmayışındır..lütfen anla biraz..yaşamakla ilgili kaygım yok. bu hayat denen şey ( şey diyorum, çünkü hala ne olduğunu tam bilmiyorum.) elbet yaşanır. Ha tastamam, ha eksik.uzaklarda olan yaşantımın güzel yanıdır. bundandır noksan olmam.Başka bir ömre ertelenmiş sevdam…..