çok şey bilmekten sıkılır bazen insan. çünkü daha çok bildikçe daha az şaşırır.
biranın son yudumunda, müziğin coşkusuyla havaya sıçradım. yere düştüğümde onu yanımda buldum çünkü belimde başka bir kadının eli vardı. yanımdaki kadın elini çekince, kendini güvenlilte hissederek benden uzaklaştı. bara oturdu ve yanına beni çağırdı. üzerimdeki fransa formasından konuştuk biraz. ona içki ısmarladım. cep telefonunu kontrol edip duruyordu. yabancı biriyle daha fazla konuşmazdım sen olmasaydın dedi ve çekip gitti. BOK. artık gülüyorum. kendimden aldıklarını bile bile gülüyorum. kulaklarım çınlıyor ve başım ağrıyor. herkes korkak. bir gecelik ilişkilerde, herkes kendini bulmak istiyor.
yorumlar
Nasıl anlatabileceğimi bilmiyordum daha önceleri, artık öğrendim. Sağolasın raindown, benim yerime kurmuşsun cümleyi;
Artık insanların kafasını karıştırmadan anlatabileceğim bazı şeyleri
öncelikle uakyol‘a teşekküraçıklaması öenemli bir noktaya basıyor….çok şey bilmek bi kenarabilgilerinizin ruhlarınızı köreltmesine izin vermeniz… en temel beyin reflexini yitirmeniz… ve bir şeyi unutmanız beni yordu “”şaşırmayan kişi bi bok öğrenemez– şaşkınlık bilgi edinmenin en temel yollarından biridir””
pinkfloyd nickli kuzenim de yorumumu desteklediğini belirtiyor….
Cool diye bir terim vardir, daima sakin ‘hicbir sey beni kesmez’ nidasinda, ‘beni hersey tirs gecer’ imaji cizmeye calisan tiptir bu… Hicbir seye sasirmaz, sakindir, daima soguktur, bole tepeden tepeden ‘ulan bu muydu senin olayin’ edasiyla bakar… Cool yani… Cok bilir bunlar… Daima bir ust leveldedirler…