Kaç gündür düşünüp duruyorum….yazmak istediğim yazımı nasıl yazayım diye…ben iş yerindeki manevi taciz den bahsetmek istiyorum.eminim bu konuda çok müzdarip olan birey vardır ..ama açıklaması o kadar zor ki sadece yaşayan bireyler bu konunun ne kadar hassas olduğunu bilir…eliniz kolunuz bağlı herşeye evet haklısın demek kadar kötüsü yok…bazen bakarken görüş mesafenizin uzunluğu sizi farklı kılıyor amma velakin bundan hoşlanmayıp…gözleri yukarlarda olan o kadar çok insan var ki asıl amaçlarını unutup sizi boş yere harcarlar…Hani derler ya özü sözü bir insan galiba artık bu toplumun bu kişilere ihtiyacı kalmamış….amirlerı gelince çalışan,arkadanızdan iş çeviren çok ….siz gidin ki onlara çok iş çıkmasın çaktırmadan para alıp sömürsünler …yazık yazık boşunamı okuduk boşunamı ilerlemek isteyiş..ailemizin öğrettiklerini heba mı edelim…bir avuç densiz için…sadece ümit etmek yetmiyor bu ülkemim insanlarına haksızlık ..herkes başkalarına ve fikirlerine saygılı olduğu sürece..başkalarıda onlara saygı duyar ile büyüyen bir nesiliz..yok mu oluyoruz ne ….többe többe…i
yorumlar
işte bu tacizcilerle savaşmaktan sinir sahibi olmuş biri yazmakta… hayatta ezdirmedim kendimi…. ama tam bir yorgun savaşçıyım…. bedenimi değil ama ruhumu yordular…. olsun yine de onurumdan ve gururumdan ödün vermedim, vermem de….
mobbing derler adına. son zamanın pek popüler olsaı bir terimi.
evet.örnek dava var amma sonuçlanmadığı için örnek teşkil etmiyor..zaten o dava onanırsa bu konuda herkesin önü açılacak.
insanları idare etmek, onlarla uğraşmak, çalışmalarını sağlamak kadar zor ne var başka bilemiyorum.el elin eşeğini ıslık çalarak arar misali özel sektör böyle ike memurları çalıştırmak nasıl oluyor merak ediyorum doğrusu?