ders kayıtı yaptırmak için gittiğim kırlarelinde hiç beklenmedik gelişmeler beni biraz deli biraz daha umursamaz etti diyebilirim.bundan 4 ay öncesinde beni görmek istemeyen biri vardı.insan nasıl olurda birden beni sevdiğini söylüyor anlamıyorum.gerçi kadınlardan korkuttuğum kadar yeryüzünde kimseden kormamışımdır.insan yaşadıkça daha olgun oluveriyor.tabi bunda hayatı ve çevremdeki insanların attığı yalanlar kazıklar,sayesinde olduğu inkar edemem.ama şöyle bir bakıyorum da.bir kız en azından duygularını bu kadar ucuz satmamalı bana göre.en azından beni sevdiğini söyleyen insanın henüz kız olduğundanda emin değilim.işte bu çıkmazlar içinde bile hayata küsmüyorum.kızmıyorum hiç de isyan etmiyorum.çünkü her insan kendinden sorumludur.başka bir insanın kendine yapmış olduğu kötütlüğü benim ört baz veya bir başkasının yapmasını istenmesi çok saçma.kaldıki birde kendini feda eden yalancı arkadaşlar yok mu çevremizde hani büyük insanlar.100 milyon borç istesen hemen karakteri gösterir.ama biz saf insanlar cepten çok yüreklere bakıyoruz ve her bir yüreğin temiz olduğu sanarak atlıyoruz.neden biliyormusunuz çünkü bizler de temiz tertemiz bir yürek taşıdığımıza inanıyoruz.hiç de muhasebe etmeden şimdi soruyoruyorum kendi kendime,acaba kötü insanlar kim kendini belli edenler mi yoksa içinde saklayanlar mı?çok garip bir hayat dimi içine girince kayboluruz hepimiz.hayatın içine girer gibi bedenimizin içine de girebilsek keşke.belki görürdük ne kadar temiz olduğuzu…kendimizce
