Dün gece tv da bir altyazı. Ecevit öldü, bir dönem kapandı. Oysa O bizim dönemimizin idolü olmadı hiç. Biz bize anlatılanlarla tanıdık O’nu. Çok mütavazi olduğunu, şiiri çok svediğini ve yazdığını bildik. Birde Rahşan’ı çok sevdiğini. Şair birinin bu derece hırslı olmasını ben anlayamıyorum. Ya siyasetçiliği ya da şairliği yalan gibi geliyor. Zihnimdeki görüntü yürümekte zorlanan yaşlı bir adam görüntüsü. Sahi neden siyaseti hiç bırakmadı. Annem hep bırakmasını bilmelisin derdi. Oysa Ecevit bunu hiç bilmedi. Keşke bilseydi. Belki o zaman “Evet! Bu ülkede de birileri koltuklarından vazgeçebiliyor” derdik. Keşke….