dosta kanmak zamanı
DOSTLARIM OLMADAN ASLA!Dostlarım var_dı. Yüreği kendinden yüce…Dostlarım var_dı omzundaağlayabildiğim… Dostlarım vardı benden öte, kendinden veren … binlerceparca benliğinden , fazlasıyla sencil…Sanmıştım hep öyle sürecek , bütün zamanlarda bende kalacakgözleri. Kaybolan yıllarla birlikte sönüverdi birdenbire yanıp kayanyıldızlarda, bir varmışa döndü hikayeleri…Hepsi masal mıydı? Yalan mıydı sevgi dedikleri ?Sırat köprüsünden de mi inceydi, o bütün mavi bulutları kaplayankocaman gökyüzü?…Suya yansıyan güneş, geceye mi çevirdi yüzünü?…Nereye gittiler, sahi sahiden var mıydılar? Kana kana içtiğimsular kadar da mı gercek olamadılar?Yoklukların içinde var_ mış gibi mi yaptılar? Mışlardamı kaybolmuş bütün düşlerim?Bu kadar kolay mı aldanmak?Aldanmışlığa yenilmek?Hangi gerçek yok etti o hayalleri.? Hangi sahici yalandostyüz gerçekimsi kıldı şu yaprağın daldan toprağa düşüşükadar kısa gülüşümüzü?Burada, işte şimdi tam burada noktayı koymalıyım. Şimdiyalanlardan yana olmak zamanıdır… Bazan hiç bir gercek bir yalankadar mutlu kılamaz insanı. Şimdi ufukta bile kalmayan, belirsiz ışığayakından bakmak zamanıdır..Mış gibi de olsa , sahiden olmasa da,var_mış gibilerde kalmak zamanıdır…ŞİMDİ DOSTA KANMAKZAMANIDIR!ferkul
