dosta kanmak zamanı
DOSTLARIM OLMADAN ASLA!
Dostlarım var_dı. Yüreği kendinden yüce…Dostlarım var_dı omzunda
ağlayabildiğim… Dostlarım vardı benden öte, kendinden veren … binlerce
parca benliğinden , fazlasıyla sencil…
Sanmıştım hep öyle sürecek , bütün zamanlarda bende kalacak
gözleri. Kaybolan yıllarla birlikte sönüverdi birdenbire yanıp kayan
yıldızlarda, bir varmışa döndü hikayeleri…
Hepsi masal mıydı? Yalan mıydı sevgi dedikleri ?
Sırat köprüsünden de mi inceydi, o bütün mavi bulutları kaplayan
kocaman gökyüzü?…
