Kaybolunmuşluğun esaretinde bulmuştum seni;Zaman şimdiki zamandı ve şimdiki zaman varoluşlarıyla vardı;ama artık ne şimdiki zaman ne de zaman var.Düşüş’ün çılgın hızı bir hiç’in dipsiz boşluğuna savurdu bizi!SavruldumSavruldukSavruldular…Ve onlar konuşmaya başladı bu yokoluşun içinde;Minelgaraib:Kelimenin sığınağı sessizliğin kanatları altındadır.İntihar mı,o da kabulü imkansız bir apışmadır!Nobody:Çözümsüzlüğün tanrı kabul edildiği bir yerde basit ve umarsız bir çözümü tercih etmek ne de onurluca…Minelgaraib:Peki sizce bu akıllıca bir çözüm mü?Zamanın esaretinde hapsolunmuşluğun kabullenişinden kaynaklanan bir dışavurum değil mi sadece?Nobody:Akıllıca mı?Bu soru ne de anlamsız ve çelişkilidir kendi içinde!Sorarım size akıl nedir?Ama cevabı sorunun kendi içinde;akıl zırdeliliğin ta kendisi!Bir derece alttaki akılsa sadece delilik!Minelgaraib:Bunlar hapsolunmuş bir ruhun çığlıklarından başka bir şey değildir.Çığlıklar kesildiğinde göreceksiniz ki çaresizlikte bulunan basit çözümler esaretin ta kendisi.Nobody:Kuşkusuz sizinki üstün bir idrak(!)…Diz mi çökmeliyim ya da bu saçmalığa tükürmeli miyim?Üstün bir idrak sadece saçmaların gerekçelerini değil;fakat özellikle gerekçelerin saçmalığını da çok daha iyi anlardı!Minelgaraib:Sizinkisi düpedüz bir hayata karşı bir kin!Nobody:Herkes kinden kaçıyorda bir ben miyim içinde olan?Herkesin kinden kaçışı aynı zamanda herkesin kinci olduğunu gösterir.Minelgaraib:Bu sadece bir süreç sancılarıyla ağırlaşan ama doğum yakındır ve her doğum yeni bir süreç ve başkalaşımdır.Değişim!Değişiminiz arayışınızı mutlakla nitelendirir umarım…Nobody:Değişm!Değişim!Değişim ne ki?Değişen şey insan değil ki;o’nun hali!Hallerin mutlaklığından kim sözedebilir?Minelgaraib:Size artık sadece dua edebilirim tüm içtenliğimle…Mutlak bağımsızlığınıza kavuşabilmeniz dileğiyle…Nobody:Evet!Son cümlede sıktınız elimi,kucakladınız ruhumun etini.İNSANA BAĞIMSIZLIĞA İHTİYACI OLDUĞUNU ANLATMAK,SEVİLENE VERİLEBİLECEK EN GÜZEL ARMAĞAN,ONUN AKLININ KÖŞECİĞİNDEN BİLE GEÇİRMEDİĞİ ÖZGÜRLÜĞÜDÜR demiş Rilke.Müteşekkirim içtenliğinize…Ve tekrar savruldular bilinmezin karanlığının içinde.Ufukta beliren bir ışık onlara göz kırpıyordu…