Resimlerle göz önündenaynı şeylere bağlı kalamayışındanUzaklar çağırıyor…Hep beni!Hep beni!Bana yok hemHep, beni!Hep hep, beni! Hep, beni beni!Bana yok hemHep, beni!Yüzüm size ölümdenKalıplara sığamayışımınSezgiler zorluyorSonsuz rüzgârla benArkadaş oldukO yapar ben oynardıkSözlerimiz yoktuKelimelerden uzaktık-Uzun bi sahil boyu- bile yürüyebilirdikUçmayı öğrendim hemben o rüzgârdanSisler arasında dans ediyordumYeni-den közlerim yanıyordu…Tüm resimlerde bulamayışımı unutmuş,Uçuyordum beni bulan şeyin içinde…Bütün göklerBütün dağlar-denizler…”Basit olamlı insan” diyordum”Nasıl anlaşılırım dememeli”…”Bunu hiç söylememeli”…Her resimde bulduğun -başka-(,)bi renk gibiO gizli gölAğaçlarınetrafınısardığı küçük o giz-li gölKafanı soğuk suyuna soktuğun ilk anBütün vücudunda,sonuna kadar his-(s)etmek…Doğayı,barındırdıklarını…Bir seher vaktinde kokuları, sudan çıkarttığın an…Öyle yüzüme bakıyor kiSözlerim başlamadan bitiyor-duSüzüldü içimin yağlarıDerinlerde biyerim olduğunu(biliyordu)…bir(1)kasım sabahı
