Şarkılar canımı yakmaya başladığı zaman her şey bitti sanmıştım öyle ya her şarkıdan ağlar olmuştum.Sonra şarkılar bana alıştı ben de şarkılara…Barış içinde yaşamayı öğrendik desem yalan olur.Artık şarkı dinlemesem daha iyi olacak dediğim zamanlar bile oldu ama şarkılar bile artık canımı yakmaz oldu.Sanırım iyileştim.Mutlu muyum??Orası tartışılır işte…Gün geldi ve anladım ki beni ağlatan şarkılar değil insanlarmış.Şimdi geriye dönsem gene ağlamak ister miydim?Kesinlikle evet…Ben ağlamayı seviyorum bana hala insan olduğumu hatırlatıyor.Beni ağlatan ağlatmış olan herkese teşekkür etmek geliyor içimden hem de öyle sessizce değil bağıra bağıra…
yorumlar
Mutlu olacaksan.İstediğin kadar ağlayabilirsin izin veriyorum
hımmm.. aglamak bazen ii gelir insana hıçkıra hıçkıra aglamkk… ben cok agladım ama kimse yokken istemsdim kiimse görmesin agladıgımı .. güçlü oldugumu bilsinler die.. wichty sende ööle yap aglamak istersen kimse senn içinin yandıgını anlamsın arkadaşimm..
ağlamak zor iştir. gözyaşların bile bilir kimin için neyin için ağlayıp ağlamayacağını o yüzden gözyaşların dökülmek istediğinde ona karşı çıkma nerde olduğun kiminli olduğun hiç önemli değildir sen ağla çünkü gözyaşların biliyordur ne zaman ağlamanın doğru olduğunu…
onunla beraber olduğumuz zamanlar da,yani telefonla ve mesajla görüşmelerimizde,her gece mutlu olarak uyanırdım.allaha dua ederdim.ederken acayip ağlardım.bir ara kimse duymasın diye kendimi pencereden bile attım.tabi balkona.çok güzel ağlamak, halı saha maçı yapmaya benziyor.yoruluyorsun ama ruhun dinçleşiyor.hep allah’tan hayırlısı olsun diye dua ettik.o da öyle dua etti.şimdi ayrıldık.ama isyan etmiyoz.çünkü hayırlısı oldu inanıyoz.inançlar insanı ayakta tutuyor…