Kucagıma seke seke gelip en sonunda efeler gibi kurulan bır top hop diye düşünce aklıma neler getirmedi ki…Baktım büyü müşüm saçlarımı toplamışım burnumu çekip durmadan ,kirlenmiş ellerimi artık üzerime sürmemeyi düşüpde dizlerimi kanatmamak için doğru yürümesini öğrenmişim.Hüzünlendim ben yine şarkısını mırıldanayım dedim iyi gider baktım şarkılarımda değişmiş :)mutlak bende değişmeyen , çocukluğumdan bana kalmış çocukluklarım olmalı dedim kendi kendime baktım kokum değişmiş gülüşüm kısalmış Tanrının kocamanlığını unutmuşum.Endişeleri öfkeleri kaçışları ben çocukluğumun hangi masum şeyleriyle değiştim ne zaman değiştimHayallerim itibarını kaybetmiş çoktan dünyamı küçültmüş sıkışıp kalmışım madde içinde.Bir an dedim ki mutlu çocukluğuma dönsem nasılda hemencecik azarladı beni kocamanlığım bunlar çocukca şeyler diyip.Büyü müşümbüyüy müşkim büyü müşBknz: kör olunuz 🙂