“Bazı sefil talebeler yine hocayı tenkit etme cüreti göstermiş.”
“Yeni öğrenci olduğu, imlası düzgün olduğu ve kız olduğu için hoşgörüyorum.”
“Ulan Sodad bey!” “Ama aferin, dikkatli bir öğrenci. Sana 3’ün 1’ini veriyorum evladım.” “Bana karşı yazılan yazılar, sekiz kere okunmadan ve üzerinden sekiz saat geçmeden yollanmamalı kardeşlerim.” “Ulan daha önce nerde gördünüz bakiym böyle sular seller gibi fikirler? Bu denli parlak metaforlar, böylesi müstesna anaforlar… Nankör bu millet, nankör.”
“… kardeşimize de göz kulak olun, elimden bi kaza çıkacak.”
“Seviye yine denizin altında. Yazılara itina yok.” (dediği gibi yazılara değil şahıslara itina gösteriyor) “Mesela ben, öğlenleri işe giderken, arka koltukta oturmama ve crusier’ın arka ve yan camları siyah olmasına rağmen, sırf ön camdan gözüme çarpan kepazelikler yüzünden, şoförle arama kapalı bir bölme yaptırttım.” (Yalan. Gözüne çarpan kepazeliklerden değil, bahsettiği korkudan olsa gerek)

Bütün bu aşağılayıcı, sindirici… sözlerin namluda kalmasından, dolayısıyla bu acıya mukavemet gösteremeyerek cesaret kazanmak ve öz güven tazelemek için çırpınan bu user kim?