bildirgec.org

21 grams

“How many lives do we live? How many times do we get to die? We alllose 21 grams when we die. How muchfits into 21 grams…? How much is lost…? When do we lose 21 grams? Howmuch goes with those 21grams? How much is gained? 21 grams…the weight of a stack of five nickels,
the weight of a hummingbird, a chocolate bar. How much do 21 grams weigh?”

monoloğu yeralıyor 21 grams‘ıntrailerında.etkileyici bence. film ise çıkış noktası olarak bu söylemi kullananbaşarılı bir dram. amores perros‘uyaratan guillermo arriagave alejandro González Iñárrituikilinin müthiş anlatımı ve çarpıcı eseri.. 76. oscarlara 2 aday çıkartmayıbaşardı.

filmin adını da alan 21 grams’ın nereden geldiğine bakalım:

1907 yılında; Massachusetts, Haverhill’de Dr.Duncan McDougall tarafından “insan ruhu var mıdır, var ise ağırlığı
ne kadardır?” araştırması yapılıyor.sonuçları americanmedicine magazine‘de yayınlanıyor. doktor duncan, eks olan vücudun ağırlığının
azaldığını ve 4-5 saat sonunda değişimin durduğunu gözlüyor. son nefesin verildiğianda büyük bir miktar ağırlık kaybı görülüyor ve ilerleyen birkaç saat içerisindeağırlık daha küçük miktarlarda azalmaya devam ediyor. ölmek üzere olan hastalarıtartı işlevi gören bir yatağa yatırarak bu test yapılıyor.

“american medicine magazine” araştırıldığında derginin 1914 yılındavarolulduğuna dair izlere rastlanıyor ama ilgili araştırma raporundan bir izyok. yıllar sonra bir fizikçi konunun 19. yy’da da araştırıldığını öne sürüyor.

1998 yılında, neurologywebforum‘unda massachusetts generalhospital‘ın neroloji departmanı tarafından benzer bir deneyin 1988 yılında
yapıldığı yazılıyor. iddiaya göre deneyin sonucu aynı ve charlesfort kitaplarındada konu geçmişte yazılıyor..

ayrıca, horizonadında bir alman dergisinde de aynı deneyin berlinuniversitesinde uygulandığını ve yaklaşık 200 ölmekte olan hastada benzer
sonuçların alındığı yazılıyor. ancak dr. becker martens ve elke fisher’ın yaptığıiddia edilen bu deneyin de berlin üniversitesinde herhangi bir kaydı bulunamıyor.

bu tartışmalar sırasında bir okuyucu, 1978 yılında sunnclassic pictures adlı bir yapım firmasının yaptığı “beyondand back” adlı bir parapsikoloji belgeselindedeneyin gösterildiğini bildiriyor.

bir araştırmanın sonuçlarının literatüre geçebilmesi için başka bilimadamlarıtarafından da yapılıp aynı sonucu elde edilmesi gerekiyor. bu denemelerin ispatlanamamasındanötürü konu şehir efsanesi/mit olarak kalıyor.

dr.duncan’ın ölüm konusuna takıntılıbir araştırmacı olduğunu anlıyoruz. aynı deneyi köpekler üzerinde de yapıyor.köpeklerde, ölüm anında veya sonrasındaağırlık değişimine rastlanmadığı için köpeklerin -besbelli- ruhunun olmadığınıaçıklıyor.

bu deneyleri takiben; ağırlığını ölçtüğü ruhun,fotoğrafını da çekme araştırmalarına girişiyor. x ray kullanarak yaptığı deneylerbaşarılı olamıyor.

tüm bu yapıldığı iddia edilen deneylerin sonucunda görülüyor ki eks olan hervücud 21,3 gram ağırlık kaybediyor.

en büyük şehir efsanesi sitelerinden biri olan snopes.com,dr. duncan’ın bu araştırmasından “soulman” adıyla bahsediyor. site, araştırmanın “gerçek” olarak
tespit edildiğini belirtmiş.

A Maria Eladia,
pues cuando ardiÓ la pérdida
reverdecieron sus maizales

credits’ten hemen önce beliren bu dizeleriyle yönetmen; 2 günlük bebeklerininölümünün acısını birlikte atlattığı eşine ithafen yazmış.dizelerin ana fikri, filmde yer alan alt metinlerden de biri.

maria eladia’ya,
çünkü kayıp ateşlendiğinde(/büyüdüğünde)
bir sonraki hasat daha yeşil olacaktır.

söz, bir fabldan geliyor. mısır hasatının gelecek yıl verimli olması için tarlayıhakikaten yaktıklarını da okumuştum, ancak bookmarklamamışım.

filmin anlatımına, kendi içindeki çapraz bağlantılara girersem kravatsız takımelbisesiz gidemeyiz filmi izlemeye.