2 Temmuz 1993. Sivas. Pir Sultan Abdal şenlikleri sırasında Madımak Otelinde çıkarılan yangında tam 35 tane yazar, şair, aydın ve canlarımızı yitirdik. Üzerinden 14 yıl geçti. Hala unutamadık.
Yitirdiklerimizin arasında bana en çok acı veren Behçet Aysan olmuştur. Kendisini bu dizelerle yâd etmek istiyorum:sen bu şiiri okurkenben belki başka şehirde olurum…sen bu şiiri okurkenben belki başka bir şehirdeölürüm.
yorumlar
UNUTULMAYANdurmadan taşırdım yanımda üç şeyiiri çakıl tanelerini, çatlamış bir narıbir öpüşün bıraktığı harlı lekeyiipektençalınmışumutlarla taşırdımah sevgilim derdim, ölümne kadar çoktu yaşadığımızda.bize hep beyaz mendilsallayanölüm ki,iki kapısındahaki bir yalnızlıkdikilirdive hatırlatırdıbize, güz kuşlarınınuçup gittiği denizleri.bense, yulaf kokandağlı ellerindedolaşmak gibi kolaydırsanırdım yaşamak ve sana kansızbir gökyüzügetirirdimgetirebilsem ah,- avlusunda çocuklarınkorkmadan oynadığı -lalelerledonanmış simli bir gökyüzü.bir öpüşün bıraktığı harlı lekeyiçatlamış bir narı, unutmadım.Behçet AYSAN
Hz Muhammed “ben ilmin şehriyim Ali kapısıdır.”demiştir. bunun içindir Ali kapısından geçmeyen hakikati Muhammed’e eremez, ermemiştir…….bu katliyamda hakikata ermeyen lerin mührüdür.
Unutmak mümkün mü?
çok acı ve utanılması gereken bir gündü.bu ülke böyle anlamsız bir çok katliama, acıya, haksızlığa şahit oldu.daha fazlasını görmemek umuduyla…
madımak oteli kapatılıyor haber için tıklayın