bildirgec.org

Akşamın sonlarındayım Yine elimde kalem Yastığımda defterim. Her akşam olduğu gibi Yine sensizim… Ve sensizliğimi yazıyorum Satır satır, sayfa sayfa Sensizliğime ağlıyorum usulca..

Her sayfada damla damla gözyaşı izleri Her gözyaşının yanında hep aynı kelime Hep aynı hıçkırık ! Her damla bir “sen”le birleşmiş, Her “sen” gözümden bir damla eksiltmiş. Her akşamın sonunda Bu defteri her açtığımda Aklıma yanlız sen gelirsin… Hayır ! Yalan Söyledim ! Sen aslında hiç aklımdan gitmessin.

İçimdeki hasret öyle büyük ki Seni bana bir an bile unutturmuyor. Geleceksin diye yolunu bekliyor yüreğim… Bir kuş gibi kanatlanıp uçuyor kalbim. Uçuyor, uçuyor, ama kavuşamıyor. Daha fazla bekletme Kuşun ömrü bitiyor !

Bu derslerden, sınavlardan bunaldığım, bıktığım dönemlerde nefret ede ede geldiğim bu özel eğitim yuvasına(dershane) daha bir bağlandım. Sen vardın çünkü. Seni ilk görüşümdü ama eminim son olmayacaktı. Ben gözlerine yanmışım senin, güzel sözlerine yanmışım. Sen bu kötü günlerimde sığındığım limansın, daima huzur bulduğum ve kendimi mutlu hissettiğim bir liman. Ben bu limana aşığım ve rotam hep ama hep seni gösteriyor. Aklımı başımdan almışsın bir kere, kolay mı sanıyorsun kurtulmayı ? Hem kim istiyor kurtulmayı ? Ben bu limana yanaşan ufak bir sandalım sadece, gemi değilim belkii kim bilir kaç gemi yanaştı bu limana benim gibi. Ama kimse sevememiştir seni benim gibi. Ben hep böyle yaşıyorum aşklarımı, hissettirmeden, farklı yaşıyor ama farklı davranıyorum. Böyle daha bir acı veriyor. Bu acı bana sevgimin ne kadar güçlü olduğunu gösteriyor. Hissediyorum, hissettirmek istiyorum. Açılamıyorum çünkü hiçbir zaman kendimi sana layık göremiyorum… Belkide kırmaktan korkuyorum kalbini, o acıyı sana tattırmak istemiyorum. Ama ben bu acıyı, seni gördüğüm andan beri yaşıyorum…