sessizlikten de korkuyorum artık yalnızlıktan korktuğum kadar.. bu hapsolmuşluk hissi nereye kadar? kendimle yüzleşmek için seçtiğim bu allahın belası yer belki de verdiğim en yanlış karar.. çok sıkıldım, son noktasındayım bir gülüşe muhtaçlığımın.. ya artık bi ses verin, belki de yalvarırım… nerdesin cheyenne tek ilacı olmuşken yalnızlığımın?
