”Ömür herkese verilir ama herkesin yaşadığına hayat denmez” demişti Murathan Mungan bir söyleşisinde. Peki bir ömür içerisinde ne kadar hayat yaşayabiliyoruz gerçekte? Gökkuşağı kıvamında yaşamamız gereken çocukluk dönemimiz, kendi içimizde bir sürü sorunla boğuşmaya başladığımız ergenlik dönemimiz ve hayatın ”prime time”ı olan gençlik dönemimizi neler harcıyor, neler yok ediyor? Haftanın beş gününü okullarda kalan iki gününüde saçmasapan ödev ve sınavlara hazırlıklarla geçirdik. Ne elde ettik? Liseden sonra birde üniversite sınavı çıktı karşımıza. Süreç içinde kendimizi kaybettik. Bunalımlar, depresyonlar yakamızı bir an olsun bırakmadı. Peki kazandığımızda ne oldu? Cehaletin yeni bir versiyonu olan üniversitelerde özgür mü olduk, var olmanın anlamını mı öğrendik, çok mu geliştik. Kocaman bir hayır.
