bildirgec.org

DOSTLUKLAR NASIL BAŞLAR, NE ZAMAN BİTER?
DAHA ÖNCEKİ YAZIMDA DOSTUN TARİFİNİN YAPILMASI ZORDUR DEMİŞTİM. ANCAK BİR GERÇEK VAR Kİ; KISACA ARKADAŞLIĞIN İLERİ BOYUTU DİYEBİLCEĞİMİZ DOSTLUK, BAZILARINA GÖRE ÇOCUKLUKTA, ÇOCUKLUKTA FIRSATI OLMAYANLAR İÇİN İSE KENDİ İÇ ÇOCUĞUNU KAYBETMEDEN BAŞLAR.
ARKADAŞLARIMIZI SEÇERKEN NELERE DİKKAT EDERİZ?
BU PEK BELLİ OLMAZ ÇOĞU ZAMAN. AMA NELERLE KIYASLARIZ, BUNA BİR BAKALIM.
ARKADAŞLARIMIZI İLK ÖNCE DİĞER ARKADAŞLARIMIZLA KARŞILAŞTIRIRIZ. ONLARIN İÇİNDEN KENDİMİZE EN YAKIN BULDUĞUMUZU AİLEMİZLE TANIŞTIRIRIZ. İŞ BURADA BİTMEZ TABİKİ. AİLEMİZİN ONAYINI BEKLERİZ ÇOĞU ZAMAN. ONANDIĞI ZAMAN GÖNÜL RAHATLIĞIYLA ARKADAŞ OLABİLİR MİYİZ? HAYIR!SONRAKİ AŞAMADA YAŞIT AKRABALARIMIZLA KARŞILAŞTIRIRIZ ONLARI. ÇOK ZOR OLUR O GÜNLER. DAHA SONRA KARDEŞLERİMİZLE KIYAZLARIZ. TAM OLDU DERİZ ARKADAŞLARIMIZ; ANNE-BABA ONAYI TAMAM, AKRABA KADAR VE HATTA DAHA İYİ, KARDEŞLERİMİZ KADAR CANA YAKIN OLURLAR. TAMAM DERİZ AMA BİTMEZ HEMEN.
DAHA HAYATIN CİLVELERİNİ YAŞAMADIK Kİ BERABER. BİRLİKTE AŞIK OLMADIKDAHA. PARASIZ KALMADIK, HASTALANMADIK, GURBETE DÜŞMEDİK DAHA. AYRI KALMADIK MESELA. DAHA UNUTMAYA FIRSAT OLMADI BİRBİRİMİZİ. AYRI ŞEHİRLERDE OKUMADIK, ASKERDE YOLUMUZ AYRILMADI MESELA. HİÇBİRİMİZ BİR YAKININI KAYBETMEDİ.
DAHASI VAR; GEÇİM DERDİNE DÜŞMEDİK HENÜZ.
NE KADAR ZOR GÖRÜNÜYOR DEĞİL Mİ, ARKADAŞIM DİYECEĞİN İNSANI SEÇMEK.

DAHA ÖNCEKİ YAZIMDA DOSTUN TARİFİNİN YAPILMASI ZORDUR DEMİŞTİM. ANCAK BİR GERÇEK VAR Kİ; KISACA ARKADAŞLIĞIN İLERİ BOYUTU DİYEBİLCEĞİMİZ DOSTLUK, BAZILARINA GÖRE ÇOCUKLUKTA, ÇOCUKLUKTA FIRSATI OLMAYANLAR İÇİN İSE KENDİ İÇ ÇOCUĞUNU KAYBETMEDEN BAŞLAR.
ARKADAŞLARIMIZI SEÇERKEN NELERE DİKKAT EDERİZ?
BU PEK BELLİ OLMAZ ÇOĞU ZAMAN. AMA NELERLE KIYASLARIZ, BUNA BİR BAKALIM.
ARKADAŞLARIMIZI İLK ÖNCE DİĞER ARKADAŞLARIMIZLA KARŞILAŞTIRIRIZ. ONLARIN İÇİNDEN KENDİMİZE EN YAKIN BULDUĞUMUZU AİLEMİZLE TANIŞTIRIRIZ. İŞ BURADA BİTMEZ TABİKİ. AİLEMİZİN ONAYINI BEKLERİZ ÇOĞU ZAMAN. ONANDIĞI ZAMAN GÖNÜL RAHATLIĞIYLA ARKADAŞ OLABİLİR MİYİZ? HAYIR!SONRAKİ AŞAMADA YAŞIT AKRABALARIMIZLA KARŞILAŞTIRIRIZ ONLARI. ÇOK ZOR OLUR O GÜNLER. DAHA SONRA KARDEŞLERİMİZLE KIYAZLARIZ. TAM OLDU DERİZ ARKADAŞLARIMIZ; ANNE-BABA ONAYI TAMAM, AKRABA KADAR VE HATTA DAHA İYİ, KARDEŞLERİMİZ KADAR CANA YAKIN OLURLAR. TAMAM DERİZ AMA BİTMEZ HEMEN.
DAHA HAYATIN CİLVELERİNİ YAŞAMADIK Kİ BERABER. BİRLİKTE AŞIK OLMADIKDAHA. PARASIZ KALMADIK, HASTALANMADIK, GURBETE DÜŞMEDİK DAHA. AYRI KALMADIK MESELA. DAHA UNUTMAYA FIRSAT OLMADI BİRBİRİMİZİ. AYRI ŞEHİRLERDE OKUMADIK, ASKERDE YOLUMUZ AYRILMADI MESELA. HİÇBİRİMİZ BİR YAKININI KAYBETMEDİ.
DAHASI VAR; GEÇİM DERDİNE DÜŞMEDİK HENÜZ.
NE KADAR ZOR GÖRÜNÜYOR DEĞİL Mİ, ARKADAŞIM DİYECEĞİN İNSANI SEÇMEK.

Açlık ve Uykusuzluk

Öyle bir gün gelir ki; ne paranız var, ne yiyecek bir lokma ekmeğiniz ne de başınızı sokacak bir küçük odanız. Aç ve biçare sokaklarda gezmeye başlarsınız.
İlk sorduğunuz soru ne olur kendinize? Ben neden bu haldeyim? Allahım neydi günahım? Hiç mi şansım, bahtım olmayacak? Dolayısı ile buna benzer bir sürü şey daha kim bilebilir?
Aslında aç kalmak, parasız pulsuz kalmak iyi bir şey. İnsan kendisiyle yüzleşmek için o kadar çok zaman buluyor ki. Kafanızda binbir türlü hayal beliriyor aç kalınca. Param olsaydı ne yapardım diye düşünüp duruyorsunuz. O kadar çok alternatif üretiyorsunuz ki. Ne kadar çok tasarruf beliriyor beyninizde. Daha az konuşuyor, daha az yiyip-içip daha çok düşünüyorsunuz.
Bütün hatalarınızı tartıya koyup diğer tarafına da kendiniz geçiyorsunuz tefenin. Sonra kendinize bir söz verip hatanın birini çekiyorsunuz diğer taraftan. Açlık sürdükçe alıyorsunuz hatanın birini diğer taraftan sözler karşılığında. Sözler biriktikçe diğer yanda kendinizi daha ağır hissediyorsunuz.
Peki sonra?
Eğer paranız oldukça, o paranızı verip hatalarınızı ödemiyor, sözleri iade ediyorsanız, tefeye yine bir denge oluşturuyorsunuz. Ama hatalar kalıyor, yerinde sayıyor ve hatta artıyor.
Peki sözleri tutup hataları denge dışı bıraksak ne olur?tefenin bir ucunda biz ve paramız. Diğer ucunda da sözlerimiz durur, hataya yer kalmaz ve para verip sözlerimizi tutarsak denge yeniden sağlanmış olur değil mi? Formül bu olmalıdır öyleyse.
Yaşadıklarımızı bu formüle uyarlarsak hayatta tecrübenin akabinde başarı sahibi olabiliriz özetle o halde…
İşte bende aç kalmanın yarattığı etkilerin yansıtabildiğim, kelimelere dökebildiğim kısmı. Bendeki terslik nedense aç ve uykusuz kalınca edebi kısmım ile felsefi düşüncelerim daha öne çıkıyor. Tok ve dinlenmiş isem kafam he munzurluklara çalıştığından olsa gerek. Neşeli ve hınzır kimliğimi bir yana bırakıp hüzünlü ve duygusal yönüm ön plana çıkıyor.
Aslında bu yönümü daha çok seviyor, hep böyle olmak istiyorum ama sanırım o zaman da açlık ve uykusuzluktan ölürdüm. Şimdilik burada keseyim müsademle ve bunları düşünmek yerine karnımı nasıl doyuracağımı düşünmeye başlayayım. Gidelim İlker!!!

11 MART 2007/PAZAR