Bir düşünceyi yazarken, bir başkası veya başkaları tarafından okunacağını düşünerek şekillendirme(bunu göz önüne alarak, bu parantezin içindeki gibi; bir başkasının algı mekanizmalarına yönelik olarak yaratılan kavram dizgelerinin yanlış biçimlenmesinin önüne geçmek için yazılmış olan bu kötü cümleyi içeren, bu gereksiz parantezin içindeki gibi) ihtiyacı hissettiren rahatsız edici ve utanç verici bir kaygı nasıl bu kadar belirleyici ve dominant hale gelir? Neden bu kadar yaygın, bu kadar etkin ve bu kadar iğdiş edicidir? Bu yazı, bu sorunun cevabını bu yazıda veremeyeceğini, bu 9 cümlelik yazının sonuna dek anlayamayacaktır.(Bu yazının şimdiden kaç cümlelik olacağının belirtilmesi, yazının kronolojik bir biçimde oluşturulmadığının göstergesidir veya değildir. Bu tür gereksiz biçimsel belirteçlerin bu yazının amacıyla bir bağlantısı yoktur.)
