bildirgec.org

http://www.bursa-bld.gov.tr/filmler/zeybek.asp

Milli Mücadele Kahramanı Zeybek

Geçen hafta kuzenimin düğününe katılmak için Aydın’a gittim. Damadın ve arkadaşlarının aynı folklor ekibinde Zeybek oynadıklarını nişan, kına gecesi ve bilumum bir araya gelişlerimizde gözümüze soka soka Aydın Zeybeği gösterisi yapmalarından biliyordum, hatta o kadar çok izlemiştik ki içimiz bunalmıştı ki. Neyse bu düğün artık son, bir daha izlemeyeceğiz diye kendime moral veriyordum ki; yuh be dedirtecek bir olay oldu. Bu günlük hayatında bile zeybek oynar gibi yaylanarak yürüyen mağrur efelerin, düğündeki batı müziği orkestrasının Rumca bir şarkı söylemesiyle neşe içinde toplanarak Sirtaki oynadıklarını ve Rumca şarkının sözlerini ezbere söylemeye başladıklarını görünce yüreğim kavruldu.

Gençlerin Dedesi

Zira gençlerin gerçekten efe olan dedeleri Aydın’ın işgalinde dağa çıkıp, direnmiş, içlerinden Yörük Ali Efe gibi milli mücadele kahramanı çıkarmamışlar mıydı? Yoksa ben mi yanlış hatırlıyordum. Oysa hem Kuvvacıolan efe dedeme, hem de subay olan öteki dedeme ait

İstiklal Madalyası

istiklal madalyaları ülkemi işgal eden zalim Yunan Ordusunuİzmir’den denize döktükleri Kurtuluş Savaşı’nda gösterdikleri kahramanlıklar için verilmemiş miydi? Belki de çocuklukta dinlediğim hatıraları birbirine karıştırmışımdır. Kim bilir?

Yunanistan Cumhurbaşkanı muhterem Papulyas adlı zat biliyorsunuz Ermenistan’ı ziyaret edip sözde Ermeni soykırımı hakkında inciler dizdi. Bu zatın cumhurbaşkanı olduğu ülke, İngiliz emperyalizminin av köpeği olup, 15 Mayıs 1919 günü benim güzel şehrimi işgal etmiş miydi yoksa ben mi yanlış hatırlıyordum? Yine aynı yere döndük. Hay Allah. Beni bu kadar yanıltan hafızam mı yoksa ruh halim mi? Deliriyorum sanırım. İşte bu zatın temsil ettiği devletin işgal ordusu 88 yıl önce camilere doldurup yaktığı Türkler’e soykırımın kralını yapmaya çalışmış olamaz değil mi? Yok yok öyle olsaydı konuşur muydu bu adam böyle? Hiç sanmam. Çünkü Yunanlılar bizim kardeşimiz, hatta Başbakanları Karamanlı Kostak, bizim başbakanımızın dostu, aftosu olamaz değil mi? Zaten Yunanistan’ın 1980’li yıllarda Terör Örgütü PKK’nın evi olan Bekaa Vadisi’ne komando subayları göndererek silahlı eğitim verdikleri de ancak Nur Batur gibi güvenilmez, faşist bir gazetecinin iftiralarıdır kesin. Zaten başlığında Türkiye Türklerindir yazan Hürriyet Gazetesinde çalışıyor. Ha bir de delirmeye yüz tutmuş beynimin kıvrımlarında “Ulan bu PKK Bekaa Vadisi’ne nasıl yerleşmişti?” diye bir soru vızıldayıp duruyor. Yok yok soykırıma uğramış zavallı Ermeni Halkının kurtuluşu, yok pardon intikamı için mücadele edip hak, hukuk, adalet yönünden çok gelişmiş Avrupa Ülkelerinde görevli Diplomatlarımızın katili terörist Asala’dan boşalmış kamplara yerleşmiş olduğunu düşünmek olsa olsa benim paranoyak aklımın ürünüdür. Hatta 1980’lerin başında Türk Silahlı Kuvvetlerinin dağda öldürdüğü PKK teröristlerinden bazılarının sünnetsiz Ermeniler olması kesin bir tesadüf. En olmaz şeylerden biri de, Lice’li rahmetli işadamımız Behçet Cantürk’ün annesinin Ermeni olması münasebetiyle Suriye’de tanıştığı Muhaberatta görevli dayı oğulları ile birlikte PKK aracılığıyla silah ve uyuşturucu kaçakçılığı yaptığı ise külliyen bir iftiradan başka bir şey olamaz. İyice saçmaladım. Bu ilaçlarla içki içmemek gerekiyor sanırım. Çünkü aklıma delice düşünceler üşüşüyor. Bu zavallı gariban, Türk Milletine hiçbir zararı dokunmamış sempatik Ermenilerin, Rus silahları ile Azerileri katletmiş

Hocalı Katliamı

olabilecekleri düşüncesi gerçekliğin yakınından bile geçemez. Bu hastalıklı zihnim, okuduklarımı birbirine karıştırarak bana oyunlar oynuyor. Ülkemin dört bir yanındaki düşmanlarımızın birbiri ile işbirliği saplantısı yarattı. Şimdi bilgisayarın kapatıp hemen doktora gideceğim. Milliyetçilik sandığım paranoyadan kurtulmak için bir şeyler yapmam lazım. Geceleri bir uyuyabilsem bütün sıkıntım biter… Hamidiye Alaylarındaki Kürtler Ermenileri öldürdüğü halde, bugün Ermeniler PKK’ya destek veriyor. Doktor bana yardım et!

Arkadaşlar dün akşam bir tanıtım belgeseli izledim. Konu, Kerkük ve Kerkük’te yaşayan soydaşlarımız… Beni en çok etkileyen görüntü ise beş tane Kerkük gencinin Türk ve Kerkük bayrağı asılı meydanda harmandalı oynaması oldu. Abartmıyorum o kadar güzel oynadılar ki, sanki doğma büyüme Çanakkale çocuğu hepsi… Bu insanların ne kadar bizden olduğunu, damarlarında ne kadar Türk kanı aktığını o belgeseli izlediğimde bir kez daha çok iyi anladım. Bu insanlar bizim insanımız, hain peşmergelerin üzerlerine kurşun yağdırırken bile Türk bayrağını omzuna alıp “Kerkük Türk’tür Türk kalacak!” diye haykıracak kadar bizden, bir çanakkaleli gibi harmandalı oynayacak kadar bizden… Hepsine sahip çıkalım, insanlıktan nasibini almamış vefasızların arasında kaybolup gitmelerine izin vermeyelim! O insanlar bizim insanımızdır. Onlar için bir kez daha haykırmaya çağırıyorum sizleri “Kerkük’ ümüze sahip çıkalım!!!”

Benim şahsi görüşüm zeybek oynamaya başladığımdan beri Anadolu Ateşi’nin modern dans-zeybek sentezinden tat alamıyorum. Tamam onların amacı halk danslarına yoğunlaşmak değil, modern dansla bizim ezgi ve figürlerimizi birleştirmek… Ama yine de ikisine de ulaşılamadığı gibi oyunlarımızın özünde biraz değişime neden olduklarını düşünüyorum. Yöresel kostümler giyen iki dansçı birkaç dakikalık şovdan sonra yerini modern dansçılara bırakıveriyor. Bizim oyunlarımıza tat katan bir yerde kostümdür zaten. Beyaz gömlek siyah pantolonla oynanan zeybek, bizlere aynı etkiyi verebilir mi? Hepsinin emeğine sonsuz saygım var kuşkusuz ama ben başlarında kukula ile horon tepen, cepkenle zeybek oynayan, şalvarla halay çeken, kalpakla kafkas oynayan anadolu ateşi dansçılarını görmeyi tercih ederim… Bu da benim düşüncem…