Şıpıdık terliklerimi geydim, elime de aldım kahkemi,
gözüm emmimgilin bahçasine kaldı.
Tamatos, balcan, hıta hepisi yetişiydi, amma emmim yememizi istemiydi ki. Onun gendi malını kimseye vermediğini cümle alem biliydi.
Emmim mırhızın tekiydi, elindeki tek çöpü bile atmiy, biriktirip duriydi.
Emine bibi, çok kızıydı buna, “Çerçöpü neyniycin herif, feleen çapıdına taş mı bağlıycın” diy, emmime kızıydı.
Emmim heç oralı olmıydı valla, gendi bildiin yapıydı.
Diydi ki; “Avrat işime garışma, madeyin ortasına zumzuunan kodum muydu, balkısından duraman haa!…”
