Şıpıdık terliklerimi geydim, elime de aldım kahkemi,gözüm emmimgilin bahçasine kaldı.Tamatos, balcan, hıta hepisi yetişiydi, amma emmim yememizi istemiydi ki. Onun gendi malını kimseye vermediğini cümle alem biliydi.Emmim mırhızın tekiydi, elindeki tek çöpü bile atmiy, biriktirip duriydi.Emine bibi, çok kızıydı buna, “Çerçöpü neyniycin herif, feleen çapıdına taş mı bağlıycın” diy, emmime kızıydı.Emmim heç oralı olmıydı valla, gendi bildiin yapıydı.Diydi ki; “Avrat işime garışma, madeyin ortasına zumzuunan kodum muydu, balkısından duraman haa!…”Arkadaşlar kısaca “Antep ağzı” olarak bilinen, Gaziantep’te genelde konuşulan tarza bir örnek vermek istedim. Bİr amcam olsaydı bu gerçek olabilirdi belki, ama ben “amcasız doğanlardan”ım.Bah, soona kimse; sen ne ediyn, Türkçe bilmiyn mi dimesin. Bu yazımın dilini taşkalaya alıp tutmiyciysanız, gendiniz bilirsiniz. Ben sahraya geder, ibibiklernen hasbıhal ederim.