Eğitim cehaleti alıyor, başka sıfatlar ise
baki kalıyor.
İnsanlar eğitim alarak sanatçı, bilimadamı,
siyasetçi, işadamı vb ünvanlar alabiliyorlar.
Biz de onların kişiliklerinden çok ünvanlarını
dikkate alıyoruz, buna değer veriyoruz.
Doğru veya yanlış, haklı veya haksız olmak ise
pek önemsenmiyor.
Kendi geçmişimize hakaret edilirken gülüp eğleniyoruz.
Kendi tarimiz, kendi geçmişimiz hakkında ne kadar
bilgisiz olduğumuzu farkedemiyoruz bile.
Tarih tekerrürden mi ibaret yoksa yoğun rastlantı bombardımanı altında mıyız?
Daha önce Orhan Pamuk davasında da bir benzer yaşanmıştı.
Orhan Pamuk’un yargılanması, ceza alması çok da önemli değildir.
Ama öyle bir gürültü koparıldı ki…
Birilerinin bazı yaraları kaşıdığı gözler önündeydi.
Normalde, sonuçlanmamış bir dava hakkında -özellikle basın yoluyla-, yargıyı etkileyebilecek yayın yapılması cezayı gerektirir.
Bu davada fazlasıyla -yorum- yapılmasına rağmen bu yönde bir girişim olmadı.
Çünkü bazen basın herşeyden güçlüdür.
