bildirgec.org

Oğlumu karnımda taşırken kuzenimle yemege çıkmıştık, sonrasında bir alışveriş merkezinde gezdik, baktım kız harıl harıl oyuncaklar, boyalar falan alıyor yegenlerine hepsi de Spider Man figürlü, bunlar ne be dedim, sorma dedi Örümcek Adam olan herşeye deli oluyorlar mecbur alıyorum sevinsinler diye, yer gök Spider Man.

Kör olasıca Örümcek Adam bu kış benim yakama yapıştı, oğlum 3 yaşını doldurunca aklı ermeye başlayınca önce bir oyuncak Örümcek Adamla başlayan maceramız bugün benim çıldırmama kadar devam etti ki sanırım daha sürecek.

Oğlum Spider Man oyuncaklarını keşfedeli mutlu etmek için sürekli Örümcek Adam arabası, boyası,defteri falan almaya başladık bu kış, başlamaz olaydık, Spider Man Spider Man’i çeker misali araba çorabı, kukla kazagı, donu, tişörtü beraberinde getirdi. Bilgisayarda yüklenmedik oyunu, izlenmedik çizgi filmi,youtube videosu bırakmadık. Artık arkadaşlardan bile Spider Man figürlü giysiler gelmeye başladı.Öcübek adam, öcübek adam diye üstümüze saldırması da cabası, neyse ki uçucam diye tutturmuyor.

Bugün 17 nisan , kendini kartlaşmış buluyor insan, kaç yıl önce heyecanlandık bugün unuttum, altı gün sonra çocuk bayramı diye. Dilimde bir mırıltı sabah sabah 23 nisan kutlu olsun, sevinin büyükler, övünün küçükler..

Ya kızım bile heyecanlanmıyor 23 nisana nede olsa yediye gidiyor, demek o bile büyümüş , ben hayda hayda büyümüşüm. Boyum kısa oldugu için hep en önde oldugum 23 nisan törenleri aklımda, ortaokullulara bakıp kıskandırmaya çalıştıgım (bu bizim bayramımız süslü,püslü giyindik siz öyle salak salak bakın edasıyla) sonra da 19 mayısta benim onlara hainlikle baktıgım( biz çocuk şarkılarıyla oynamıştık,ama onlar genç ya Madonna şarkılarıyla dans ediyorlar) Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı.

Bir insan evladı bu kadar mı sevilir?
Uykusuz adlı mizah dergisinde uğur Gürsoy’un Fırat karakterinden bahsediyorum. Kabul ediyorum ben bir bağımlıyım. Her hafta koşar adım dergiyi alıyorum. Sayfayı açıp onu gördüğümde golden shot yapmışa dönüyorum. Bazı günler o olmuyor. Yoksunluk sendromuna giriyorum. Yakarım lan kendimi diye bağırasım, hönküre hönküre ağlayasım geliyor.

Fıratsız her şey anlamsız. Çırpı bacaklım, göz devirenim, ağlak veledim, al yanaklım, ekmek sevenim.

Damağımda eskiden kalma çok lezzetli bir tad var bu ara.
Her defasında beddualar eden teyze ve arada yetişmediği çocuklara ‘bizlere’ savurduğu küfürler ve attığı terliği geliyor en boktan zamanlarda aklıma ”55 yaşında ki hatun nineni neden bu tür davranışlar sergilediğine hala akıl sır erdiremiyorum”. Takma dişlerini yaptıralı 3 yıl olmuş, ‘o zaman için geçerli tabi bu’ zaten canın çekse bile hepsini öğütecek ne enerjin vardı nede gücün. Neden götümüzde koşardın boktan iki erik için, hala anlamış değilim.’bide koca duvar var tabi.Utanmasan o yaşta ordanda atlican.’Peki ya biz yazık değilmi o yaştaki kadına son bikaç yılında huzur vermiyorduk.bizdede vardıya bokluk neyse.Bu ara olur olmaz geliyor işte aklıma.
Merak ediyorum nedir aceba bu sebebi ziyaretin amacı?
bunca zaman sonra…
Hızla koşuyordum sadece erikleri yemek isteyip istemediğimi bile hatırlamıyorum.Aslında şimdi erikten nefret bile ediyorum ama yinede her sabah bu kovalamacaya giriyordum.
Girmek istiyordum.
Koşup duvarın üstünde o terlik hangimize isabet edecek diye bekliyordum.Sonrası kahkaha ve teyzenin acı küfürleri
-sizi piç kuruları…