Çalışırken dahi hep seni düşünüyorum. Hep sana ileti yazmak istiyorum gmailden. Sonra tutuyorum kendimi. Çalış, disiplinli ol diyorum. Bir süre dayanabiliyorum. Sonra gene susturmam gerekiyor içimdeki sana ulaşma isteğini.
Akşam seninle paylaşacağım konuları kafama not ediyorum. Güzel olur diyorum, senin ne tepki vereceğini düşünüyor ve yüzüm gülümsüyor o an. Sen de sanıyorsun ki, yanında değilim. Evet, tamamıyla yanımdasın. Kalbimin içindesin.
Son bir senedir en çok kafama takılan şeydir uzak mesafeler. Özlemler… Ailemden ayrı yaşadığım 1.5 sene zarfında özlemek kelimesinin bukadar anlam yüklü olduğunu mesafelerin uzamasıyla anladım. En güzelide ne oluyor biliyor musunuz? Uzun bir aradan sonra sevdiklerinizi görmenin,kucaklaşmanın sevinci:) Ama öyle görmediğiniz uzak bir akrabadan bahsetmiyorum.Sizin olan şeylerden bahsediyorum.
Bu geçen bir senede bir fındık kabuğundan çıkmışım gibi(ki herşeyi yapabiliyordum) o kadar çok şey öğrenip gördümki. Yaşam herşeyi istediğiniz zaman yapabilmek değilmiş. Zamanı geldiğinde ulaşmak,ulaşabilmek için çaba harcamakmış güzel olan. Ben özlemle birlikte her an kendi benliğime yeni birşey katmanın güzelliğinide yaşıyorum elbette. En güzelide başarının ardından en sevdiklerinizin sizi tebrik etmesi. Aileme binlerce kez teşekkür etmeyide ihmal etmem tabiki. Onlar bu uzak mesafelere aldırmadan bana hep sağlam durmayı öğrettiler. Canım ailem sizleri çok seviyorum.
