Dün 24 kasım Öğretmenler Günü, bugün 25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele ve Dayanışma Günü. Ben bu yazıyı yazarken ya da siz okurken, belki de en çok bu topraklarda bir kadın kocasının tecavüzüne uğruyor, genç bir kız, evin büyüğünün tekmelerine sadece yakaran gözlerle bakıyor, bir anne yine bir kız çocuk dünyaya getirdiği için sokak ortasına bırakılıyor, gözaltında işkence görüyorken, görmezlikten geliniyor, bir kız çocuğu okula gönderilmiyor olabilir.
habil ve kabil hepimizin bildiği meşhur öykünün iki kahramanı kardeştirler: adem ve havva’nın iki oğludur habil ve kabil, biri toprağı eker biçer, diğeri hayvanları güder, kurban zamanı ikisi de kurbanlarını verir, birinin kurbanı kabul edilmez, o da bunun üzerine diğerini öldürür. yeryüzündeki ilk cinayet gerçekleşir böylece. bu hem incil’de hem de kuran’da ortak bulunan öykülerden biridir. bu öyküden yola çıkarak kutsal kitaplar insanın kan dökücü olduğunu söylerler ki bu su götürmez bir gerçektir. yeryüzü tarihi barışı arayarak geçmiştir. şu anda dünyanın yarısında iç savaş, savaş, terör var. bunlar olmayan yarısında ise cinayetler, intiharlar, tecavüzler var. ilk cinayet öyküsünün, insanlığın ortaya çıkış öyküsü içinde yer alması insanın yeryüzüne cinayet ve yokedicilikle indiğinin de işaretidir.
insan öldürmek her ne kadar ontolojik kökenimizde olsa da o kadar kolay değildir. bunu dave grossman araştırmış: öldürme söz konusu olunca insanlar henüz seks yapmamış ergenler gibi sürekli konuşurlar. olan biten herşeyi öğrenirler, bütün mekanizmayı anlarlar ama kimseyi öldürmemişlerdir. cephede çevrenizde kurşunlar uçuşurken duygularınız altüst olur. filmlerdeki gibi değildir. filmler de herşey siyah beyazdır savaş siyah beyaz değildir bir çok gri ton vardır. bunu anlamak için tarihe bakmak yeterlidir, II. dünya savaşında askerlerin yalnızca yüzde 15-20si düşmana ateş etti, I. dünya savaşı ve içsavaşta da durum benzerdi çok farklı değildi. II. dünya savaşı sırasında pilotlar da durum çok benzer, bir çok pilot bir tane bile düşman uçağına ateş etmedi havadayken. kore’de düşmana ateş etme oranı yüzde 55e çıktı. vietnam’da bu oran yüzde 95. oranların artışı yanıltıcı olmasın çünkü bu ateşlerin çoğu düşmanı öldürmek üzere yapılmadı. savaşlardaki ölümlerin çoğu bomba ve benzeri silahlarla gelen toplu ölümler. kurşunla ölüm oranı vietnamda çok çarpıcı: 52 bin kurşuna karşılık 1 ölü!
“1930’ların gangster ve mayfa dünyasında geçen oyun statüye, paraya ve saygıya dayanır. Oyuncular suç işleyerek, araba çalarak ve arkadaşlarını hapisten kurtararak kıdem puanı alırlar. Hatta kendi organize suç zincirinizi kurarak banka soyabilir ve sessiz yollarda arabalara bile el koyabilirsiniz. Karanlık suç dünyasının derinlerine indikçe, birçok oyuncu kumar, kaçak içki satışı ve hatta uyuşturucu satıcılığı gibi başka iş olanakları bulabilir.”
Bu paragraf bir oyundan alıntı.Oyun demek,böyle bir içeriği barındıran saçmalığı masumlaştırmaktan başka birşey değil.Ne yazık ki,popüler olan birkaç internet oyunundan biri.
