bildirgec.org

şöyle bi bakıyorum da, milli takımdan tutun siyasetçilere ve vatandaşlarımıza kadar her kısım ve kesimde genel bir antipatikliğimiz gözüme çarpıyor. başbakanımız dayı, milli takım teknik direktörü basın-yayınla kavgalı, siyasetçiler deseniz birbirini yiyorlar, insanımız anlayışsız ve tahammülsüz, farklı olan herhangi birşeye tahammülümüz yok gibi, misafirperverlik örneğimiz pippa bacca varın siz hesaplayın…

şu an için en önemli tanıtım sahnesi olan euro2008’in reklam filminde bile iri yarı mekanik robotlardan oluşan rakibi ezme niyetli bi kampanya var. “welcome to hell”, “bu gelen türklerin ayak sesleri” gibi sempatik! tezahüratları zaten biliyoruz.

işin özeti niye sempatik olamıyoruz ? bi de öyle denesek mi ki ?

Bizim buralarda bir deli var. Kimbilir ne yaşamışta aklını yitirmiş. Kim bilebilir ki?
Onunla hep otobüste karşılaşıyorum. Bir keresinde yanıma oturmuştu. Bir temizlik hastalığı var belli ki. Ayağında ayakkabıları yok ve ayaklarının altı simsiyah. Ayaklarının altını temizliyor hep elleriyle. Sonra parmaklarını otobüsün camına dokunduruyor, diğer elinin parmaklarıyla etrafında gezdiriyor. Bir şekil çiziyor, bilmiyorum ne.Gökyüzüne bakıyor camdan. Çizgifilmlerden çıkmış gibi.. Haline üzülmenin yanında aslında bu doğallığı ve ne yaptığını bilmemezliği hoşuma bile gidiyor. Onu izlemeden yapamıyorum. Sonra onun çaprazında ve oldukça uzağında oturan genç kadının yerinden huzursuz huzursuz kalkıp başka koltuğa oturuşunu izliyorum. Sanki ‘e, baksana deli. Ne yapacağı belli olmaz,bitlidir mitlidir belki’ diyen düşüncelerini gözlerinden okuyorum kadının. Sanki kendini haklı çıkarmak ister gibi gözlerimin içine bakıyor. Gülüyorum haline.. Biraz da acıyorum bizim zararsızdan korktuğu için..
Bizimkisi ise o sıralar küfür savuruyor camdan dışarı bakarken. Bir şeylere hep kızgın.. Hep dargın. Kimbilir canını ne yaktı ve bu duruma düştü. O küfrederken kızamıyorum bile çünkü toplumumun içinde okuyan-okumayan yüzlerce gencin sadece takımlarını desteklemek adına bile sokağın ortasında, halkın arasında ana avrat küfrettiklerini düşündüğüm zaman, bu kadınınki o kadar masum kalıyor ki.. Çünkü bilinçsizce yapıyor..
Böyle işte, ben bizim deliye sempati duyuyorum çünkü felaketin nereden geleceği belli olmaz diyor bana aklım hep.. Ya bir gün biz de o hale düşersek diyor…