bildirgec.org

aslında şu dilden dile icqdan icq ya msnlerden msnlere dolaşan “nostro önceden olayı bilmiş oooluumm” mesajlarının gerçeği tam bir komediymiş. işte nostro kehanetlerinin acı gerçekleri

Bir şehir efsanesi haline dönüşen Üzeyir Garih cinayetinin iyice boku çıktı. Benim aklımda birkaç soru var… Milliyet‘in bir yorumu: Son yıllarda daha çok terör örgütleriyle mücadeleye dönük olarak uzmanlaşan İstanbul polisi sokağa hakim olamıyor. Bunun en belirgin göstergesi ise kapkaç olaylarına karşı polisin çaresiz kalması. Biz salak mıyız yani? Apo’yu bile yakalayan (Tabiî MOSSAD ve CIA desteğini saymıyoruz!) her boku bilen Türk Polisi adi bir sokak cinayeti diye yansıtmaya çalıştıkları, basındaki kalemşölerine “komplo teorilerine gerek yok” şeklinde yazılar yazdırdıkları bu olayda nasıl atıl kalır? Şu soruların cevaplarını istiyorum:

1. Neden cinayetten sonra dolar düştü? 2. Cinayetin hemen ardından MOSSAD neden buraya geldi? 3. Neden her kafadan bir ses çıkıyor ve gözaltına alınanlar sürekli serbest bırakılıyor? 4. Başka zaman olsa kimilerine suç bindirmenin gayet kolay olduğu bir emniyet söz konusuyken, neden kimse “öttürülemiyor”?

Ekim’in açtığı makaledeki durumlar da zaten mide bulandırıcı yeterince… Neyse Datça güzel, beklerim.

hayalgücü kadar insanı mutlu eden birşey olabilir mi..? istersin ve başka biryerde olursun. insanlara kızmak için hiçbir neden yoktur. ne kadar kötü olsalar da onların yüzlerine gülmeyi sağlayacak küçük sırların vardır. gülebilirim , sahip olduklarımı görünenler mi sanıyorsun?

daha geçen gün, topal bir çocuğu o çok pahalı doktor arkadaşıma götürdüm. bu daha ne ki heryerde ellerim kollarım vardır. eğer ruhunu baştan yaratmayı becerebilsem sevgilim de yanımda olacaktı. onun yüzünü atladım. onu kollarından tutup zorla getirtebilirdim- adamlarıma. kaba saba bir sürü adam. yaptım da: -ne istiyorsun benden? *seni böyle görmek çok güzel.-rahat bırakın beni! (adamlarım tutuyorlar.) *sadece görmek istedim. özleştik. bir daha arayı bu kadar uzatma.silkinir ve gideer.

İy ki doğdun da iy ki kurdun Chatkapı’yı olsun, Hafif’i olsun… (ICQ çıktı, doğum günü sürprizi değersizleşti ama aynı zamanda sürprizler kitleselleşti de…) Al sana.

imedya.com de bir kaç portala link vermişler. üstüne de “portaller” yazmışlar. merak ettim bu elit kitle portal lafını nasıl okuyor acaba diye. resmini de şu şekilde gösteriyoruz:

günlerdir çok şey var yazacak. hatta yazmayı bir nevi uğraş haline getirmiş kişiliklerin genel ruh halidir bu; beyin dürter adamı, küfreder, fırtınaların neticesini bekler… “şu üç noktalar olmasa halim nicedir” diye de hayıflanır durur zavallı et parçası. bize de naivlik düşer, “hadi yazalım” düşer, alıp eline kalemi(klavyeyi) kusmak düşer. bir çeşit sömürüdür aslında bu, zihin sömürür bedeni, elinde olmaz… Global sahip buyuruyor: “Çalış, adam ol, aile kur, para kazan, para kazandır, bırak canavar güçlensin..” Tek dert bu. Bir dergi var, Popüler Tarih diye, orada okudum bugün, Hitler Almanyası’nın bilim adamları(!) arî ırkı yaratmak için bilimum deneyler yapmışlar ikizler üzerinde. Yaptıkları deneyler de ikizlerin “nasıl ikiz oldukları”nı araştırarak Alman ırkının hızla çoğalmasını sağlamak… Bir düşündüm de, pek de farkımız olmasa gerek, elbette o zamanın bilim adamları gibi yüzlerce kişiyi öldürmüyorlar da, ne bileyim, reklamlarıyla, TVleri ve radyolarıyla, kafamıza kafamıza kaktıkları tüketim bilinciyle nasıl arî ırkı daha hızlı çoğaltırız‘ı değil de, nasıl paramızı çoğaltırız hesabı… Tekrarlıyorum, pek bir farkımız olmasa gerek, çünkü bu uğurda bir çok insan öldürülüveriyor sömürünün had safhada yaşandığı memleketlerde… Çalışmak zorundayız -tabii eğer aileden zengin değilsek ya da lotodan voliyi vurmamışsak- ve hayatta kalmak zorundayız. Kurulu düzenimizi değiştirmekten yana değiliz pek, örneğin birisi gelip de, “hadi ulan Ege’de bir sahil kasabasına yerleşip keçi yetiştirelim!” derse burnumuz kıvrım kıvrım olur, o kişiden itina ile uzaklaşmaya çalışırız. Neden? Bu boktan yaşam tarzını çok mu seviyoruz? I-ıh… Peki ya değiştirmeye gelince, Yokuz!… Sebep? – Yahu, boşversene güzelim, otur oturduğun yerde… Yaşamana bak! Tabii, olduğun yere makatını serip de oturmanın alternatifi keçi beslemek olmasa dahi, daracık yaşam alanlarımızda yarattığımız saltanatın yıkılmamasına çalışmaktır söz konusu paranoyanın asıl nedeni… Bilâhare bunu rakı sofralarında açıklarız bazen: “Öpüjem abi, canımsın benim…” Yaaa, canınım da, NEREYE KADAR?.. Bu yabancılaşma ortamının serzenişlerini içine atıp da, helaya gidene ve anüsünden fışkırtana kadar içinde tutmaya devam eden nev-i şahsına pek de mûnhasır olmayan zat-ı muhteremden üç kuruşluk web sitesi için ikametgâh ilmuhabiri istenecektir kuşkusuz. Ve o şahıs, bu duruma eyvallah dediği taktirdeeeee, göresin arkasından gelen meşruiyeti. Sözkonusu hilkat garibeliği ile, “Bu memleket, bu dünya ne kadar daha bizim istemediğimiz gibi devam edecektir?” sorusu her daim cevapsız kalacaktır… Sadede gelince, bazen perdeyi yıkıp da viran eylemek iyidir hoştur… DA. “Da”sı var işte, kiminin kulağını acıtır, kimine sivirisinek vızıltısı kadar rahatsız edici gelir, -alt tarafı tek darbeyle mevcudiyetini sona erdirir bu rahatsızlığın çünkü- kimininse ipinde bile değildir, “maksat yaşamak olsun”dur! Ya, o ki maksat yaşamak olsun, ya da diyelim ki maksat yazmak olsun, başlarım -sondan sayaraktan- kulaklarınıza, ne kadar perde yıktıysak affolmaya, ne kadarını yıkamadıysak bir başka bahara!!!

Kadın memesinden esinlenerek fazla kiloların ve ordan burdan fışkıran yağların göze güzel gözükmesini sağliyacak bir çözüm bulmuş bu maymun.

Pazar günleri pek mail gelmez,…

Bir başka gelecek de düşünülebilir herkesin mutsuz olduğunu bildiği ve bu bilgiyle yaşadığı gelecekten başka. Çünkü dinlenme anları hayal ederiz. Mutsuzluktan da dinlenme. Bu gelecekteki odalarda yumuşak kaplı duvarlar olabilir, ikiye ayrılmış bölme de. Ama video yok. Çünkü acıları, sözleri hatırlayarak barışmayız. Sakinleştiriciler ve garsonlar da olabilir, psikoloji stajındaki öğrencilerden yapılma. Ama bu öğrencilerle konuşulabilir de. Çünkü bu gelecekte psikoloji, herkesin özel özel, bölmelenmiş hayatları olduğu hayalinden daha güzel bir masal icat edebilmiş olabilir. Kavga eden insanlar bu bölmelere gelip bir sürü müzik dinleyip biraz tamamen yalnız kalabilir, arada bir perde olabilir, kaleidoskoplar ya da soyut resimler gösteren. Çünkü özleyip kendi içinde, yeniden kavuşulunabilinir ötekine. Bir de bu odalarda dışta bir perde bulunabilir. Bu perde açık yahut kapalı kalarak aradaki bölme ve perde kalkabilir ve sarılınabilinir.