Her yılbaşında bilet alanlardan mısınız?
Şimdiye kadar şans oyunlarından tutturduğum en büyük miktar,amorti oldu. Yani amortiden yukarısını tutturamadım hayatım boyunca.
Her yılbaşı olduğu gibi bu yılbaşı da bir bilet alıp şansımı deniycem. Ama yine çıkmayacak…
Böyle de şanssız biriyim.
”Bol şans dile bana” diyerek ayrıldın yanımdan. Güldüm,” bol şanslar” diye bağırdım arkandan.Bu zamana kadar şans sana hiç gülmemişti ki..Daha ufacık çocukken bile oyuncaklarını kaptırmıştın en yakın arkadaşına.Sonra ilk aşkını elinden almıştı.Maddi imkansızlıklar içinde kıvranırken sen, elindeki bir tutam parayı sahiplenmişti.
Komşuların çocukları sokakta top oynarken, kalem tutması gereken ellerin ekmek parası tutmaya başlamıştı.
Bir kızı sevmiştin lisede.Hani hep uzaktan bakmıştın, hislerini bile anlatamamıştın.Çünkü sevdiğin kıza verebileceğin tek şey sahiplenilmemiş kalbindi.O ise şatafatı seviyordu.Okul önüne gelen lüks arabalara binmeyi, pahalı hediyeleri.Yaz boyunca biriktirdiğin parayla altın bir yüzük almıştın.Mezuniyet günü tüm cesaretini toplayıp çıkacaktın karşısına.Çıktın çıkmasına da sadece tebrik edebildin.Çünkü bir başkası sevdiğin kızın parmağına yüzüğü takmıştı çoktan.
Üniversite hayatın başladı sonra.Hatırlıyorum, hep o köşede tek başınaydın.Hep uzaktın, kimseyle konuşmazdın.
Bir gün tiyatro provalarını seyretmeye geldin.Konusu drama olan bir olaydı anlattığımız.Hoca bana”ağla” dedikçe ben kahkahalar atıyordum.İşte ilk kez o an yüzündeki tebessüme şahit oldum.Oturduğun yerden kalktın, yanımıza doğru yürüdün.”Ama o, hep güler ki” dedin, yabancısı olduğun tebessümle.
İlk muhabbetimiz provalar sırasında başladı.Sonraları sık sık görüşmeye, dertleşmeye, başladık.Öyle çok güvenmiştin ki bana, hayatına giren insanlar gibi yalan değildi paylaştıklarımız.Seni olduğu gibi kabul eden, küçümsemeyen, eleştirmeyen, sana değer veren birinin varlığına inanmakta güçlük çektin hep.Öyle çok acıtmışlardı ki canının, canını bile verebileceğin insanlar öyle derinden yaralamışlardı ki seni, güvenemiyordun..
Ordan burdan aldığın burslarla geçiniyordun.Ailenin sana para gönderebilecek gücü yoktu çünkü.Elinde kahveyle kantinin kapısında belirdiğin anlarda kızgınlığımı tahmin ettiğinden ”bir daha ki sefer de sende olsun” der geçiştirirdin.
Kalbini bile cesurca açmıştın bir başkasına.Aylardır içinde büyüttüğün aşkı, kalbinin gerçek sahibine anlatmaya karar verdin.İkinizi yan yana gördüğüm andaki heyecanım seni bile heyecanladırmıştı.
Ayak üstü konuştuk, ”yüreğimiz nereye sürüklerse oraya gideceğiz ” dedin.Bir de araba bulmuştun arkadaşından.Ve kulağıma fısıldadın” çağrı attığımda bir sorun yok demektir”Şansın çok olsun, yolun açık olsun diye söylendim ardından.
Aradan saatler geçti.Telefonumda ne çağrı vardı ne msj.Oysa tedirginliğimi, evhamımı, beni habersiz bıraktığın anda ardı arkası kesilmeyecek cümlelerimi biliyordun.
Bir kıyamettir koptu bir anda.Masalar devrildi, çığlıklar koptu okulun tam göbeğinde.Ne olduğunu anlamaya çalışan gözlerle kalabalığa karıştım.Polis arabaları belirdi ,ambulans sesleri ilişti kulağıma.Nereye koştuklarını bile bilmediğim insanların peşine takıldım.Hani demiştin ya” yüreğimizin götürdüğü yere gideceğiz diye” yüreğim beni, o insanlarla birlikte deli gibi koşmaya itti.
Soluğumun kesildiği andaki manzara karşısında düşle-gerçek arası bir hayatı yaşadım.Yerde kanlar içinde yatıyordun.Acı bir tebessüm hakimdi gözlerinde.Yaşıyordun…Nefesini duymak istedim, başını çevir bana bak…
Ambulansın o korkunç sesi eşliğinde götürdüler seni.Peşinden geldik.Hastaneye geldiğimizde üzerin örtülmüştü bile o beyaz örtüyle.
Hayallerine bir adım yaklaşmışken, şans yine senden yana olmadı.Şans bu ya sevgili kardeşim uğruna ölüme gittiğin kız, vefatının kısa bir süre sonrası parmağına yüzüğü taktı bile.. Uğurlar olsun
İçimdeki sıkıntılar artık beni sıkmaya başladılar! kurtulmak için çabalamak gerekir belki ama ben çabalamak için neler yapılacağını bilemiyorum!hayata nereden bakarsam bakayım kötü görünüyor, belki de içimde bulunduğum durumlar bana bunu yani içinde bulunduğum sıkıntı ve bunalma hissini yaşatıyorlardır. bir şeylerin ucundan tutup düzelteyim diyorum bazen ama bunu yapacak mecali bir türlü kendimde bulamıyorum!ne zaman bir şey yapayım desem içimde ki sıkıntın beni bir çuval gibi en dibe ve en karanlığa fırlatıveriyor. bundan kurtulmak için günde en az 12 saat uyuyorum ama bu şekilde kurtulabileceğimi hiç zannetmiyorum. zaman her şeyin ilacıdır diyerek kendimi avutuyorum ama artık düzelecek bir şeyin olduğunu zannetmiyorum. bazen ağlamak iyi gelir diye ağlamak için köşeye çekiliyorum ama bunu da beceremiyorum,gözümden bir damla bile düşüremiyorum!sabahlara kadar oturup salak saçma uğraşlarla zamanımı öldürmeye çalışıyorum ama bunlarında bana hiç faydası olmayacak. artık bir şeyler düzelsin, artık hayat gülümsesin, biraz şans gülsün ban artık!şans şans şans hayat şans üzerine kurulmuş bir kumardır aslında ve bu dünya da mutluluğu yakalayan insanlar sadece şanslı olanlardır ve hiç kimse kendi şansını yaratamaz! hep söylenen bir yalandır bu “herkes kendi şansını yaratır” ama şanslı insanlar hiç uğraşmadan hedeflerine ulaşırken şansız olanlar bütün yaşamları boyunca uğraşsalar bile bir türlü istedikleri noktaya gelemezler!!! Hepinize bol şans diliyorum aslında!!
Okuldan geriye kalan zamanlarımda,babamın yanında çalışmaya zorunlu tuttuğu part-time bir işim var maalesef bir senedir.Yine okuldan sonra işyerine gittiğim bir günde,babam kendisinin bir telefon görüşmesi yapması gerektiğini,ama benim yapmamın işleri öğrenmem açısından daha uygun olacağını söyledi.
İlk başta ilk defa iş için bir telefon görüşmesi yapacağımdan,ne desem ki,nasıl başlasam ki diye düşündüm bir süre.Fakat baktım ki düşünmemek en iyisi.Aklıma ne gelirse söyler,konuya dalarım dedim içimden.Babamdan neleri açıklığa kavuşturmam gerektiğini,anlatmam gerekenleri öğrenmiştim.
Garip ama nedense hep gerçekleşir.Acaba sizcede öylemi.Hani derler ya çok güldüm başıma kötü bişe gelmese işte bunu desekte çok gülenin başına illede hep kötü bişe gelir.Şans gibi bişe bu yada büyük bi tesadüf Sevinelim mutlu olalım ama abartıptıpta bela bulmuyalım sevincimiz hüzne dönüşmesin.
Adamın şanssızlığı şirketinin adının “Universal Tube” olması. Şirketinizin adı Universal Tube ise siz de “www.utube.com” alan adını gayet doğal olarak alacaksınız. (1994yılında). Ama ne bileceksiniz ki birileri youtube alan adını alıp dünyanın en popüler sitelerinden biri haline getirecek ve imla yoksunu milyonlarca kişi de yuotube yerine sizin sitenizi ziyaret edecek. Siz bir boru üreticisisiniz neticede. 1994 yılından beri sitenizde şirketinizi tanıtmaya çalışıyorsunuz. Ama mesela Ağustos ayında 68milyon ziyaretçiniz olunca isyan etmez misiniz…”Help! YouTube is killing my business!”
Öykünün tamamı burada.
