bildirgec.org

Hep böyle oluyordu. Ne zaman tesadüfen başbaşa kalsalar, yanlarında birileri olduğunda bitmek bilmeyen sözcükler bir anda tükeniveriyordu sanki.

Az önce masalarında diğer arkadaşları da varken, saçmalamaktan zerre kadar korkmadan, aklına geleni söylüyordu oysa. Topluluğun bir parçası olmak, sadece kendisi olmaktan çok daha az sorumluluk gerektiriyordu ne de olsa. Yersiz bir gülüş ya da saçma bir espri, kendi kişiliğini temsil eden şeyler haline gelmiyordu.

“Birazdan kalkarım.” diye yatıştırmaya çalıyordu kendini. Şu kahveyi bitirmeden önce, gitmek için iyi bir bahane bulmalıydı.

Bizet üflemeyiniz.
Üzerimiz yeteri kadar kalabalık.
Bir diken de siz vurmayanız.
Çünkü, sabahlar geç uyanır bu şehirde.
Carmina.lar sokağı çoktan geçmiştir.
Geçilmiştir.
Ve soluklaşan bir yıldızın içi kıyılır.
Derince.
Bir paltonun içi ağlar.
Annesi bile kurtaramaz
Onu kendi içinden.
Silgiler gerek dede. Büyük büyük silgiler.
Dedeler ölmez anna.
Dedemin annesi bir yalnızcadır.
Ve tuhafi cümleler bırakır
Yerin yüzüne.
Bir annesi olmalı yüzün.
Dedem öyle döver.
Bir annesi ve dedesi.
Kalp atışlarının ritmi bozulmadam.
Çenesi düşmez torunların..
Dedesi kaçık bir çıngırak ve cümleleri kesinleşen bir tış takımı.
Yeşil küllüklerde şekerlikleri kaybolan bir anne yarımı.
Çok şey mi ister insan.
Anne.

Üniversite yıllarında, her konuda anlaştığımız, rahatça konuştuğumuz, fikirlerimizi paylaştığımız, birbirimizin karşı cinsi algılayışına çok değerli katkılar sağladığımız ve en önemlisi de ilişkilerin en önemli ayağı olduğunu düşündüğüm cinsellik konusuna kadın-erkek yaklaşımını masaya yatırıp üstünde saatlerce ahkam kestiğimiz bir arkadaşım vardı.

Tabi ki tek bir erkeğin, her yönüyle erkeklik dünyasını eksiksiz olarak yansıtabileceğine dair bir inancım yok. Ben nasıl ki bütün kadınlar adına konuşamıyor ve kadın olduğum halde kadınların bazı davranışlarını tam olarak anlayamıyorsam, o da bazı erkekleri anlayamıyor ve anlamlandıramıyordu. Yine de kafalarımızdaki birçok soruyu aydınlatabiliyorduk birbirimiz için.