bildirgec.org

Er Ryan’ı Kurtarmak,1998 yapımı bir Amerikan savaş filmidir.Film,İkinci Dünya Savaşı sırasında Normandiya’nın Omaha paljına çıkartma yapan Amerikan askerlerini ele alır.Robert Rodat tarafından yazılan film Steven Spielberg tarafından yönetilmiştir.Filmin en çarpıcı bölümünü oluşturan 25 dakikalık Normandiya Çıkarması, öncelikli bir yer teşkil ediyor.Daha sonra Yüzbaşı John Miller(Tom Hanks) ve çok sayıda asker (Tom Sizemore, Edward Burns, Barry Pepper, Vin Diesel, Giovanni Ribisi, Adam Goldberg ve Jeremy Davies) böyle zorlu bir çıkarmadan hemen sonra bir paraşütçüyü(Matt Damon) bulmakla görevlendirilirler.Çünkü annesi dördüncü çocuğunu da savaşta kaybetmek istemiyordur.

http://www.haberturk.com/haber.asp?id=49164&cat=220&dt=2007/12/27

Burada olsaydin, seninle yanliza icerdik tum gece boyunca. Sonra kafalari bulup, kufur ederdik sabah ayazina defalarca. Sen yatalim uyuyalim der, ben ise uyumaktan kacardim. Her gozume baktigin anda, bana yeni acilar yasatirdin. Sen aslinda bana sevgiyi anlatirdin.

Saka olarak soyledigim sözler gercege donusmeye basliyor. Ellerimin soguklu ve yalnizligim giderek artiyor. Yalniz degilim aslinda, sadece hissettiklerim yalniz kaliyor. Sanirim beni yalniz hissettiren de bu oluyor. Sabirlarimi zorluyor… Hep ayni noktaya variyorum, gucsuzlesiyorum. Yuruyorum sana gelmek istedigim gurultulu ve kalabalik yollarda. Her yuzde, ger gozde seni goruyorum.Seni gormemek icin gozlerimi kapatabiliyorum. Ama kalbimi nasil kapatabilirim bilmiyorum. Isitmak istiyorum ellerimi… Sessiz ve karanlik bir sokaga giriyorum aniden. Ani olmaya basladi hareketlerim artik. Ani kararlar aliyorum. Ani sancilar, anlik haykirislar. Hepsi de soguk. Aklima geliyor, isinamazsin aglarken denilen sozler. Aklima geliyorsun yutkundugum her an. Yoruluyorum artik, bitirmek istiyorum ani sancilari bir anda, ne kadar ani olursa. Isitmak istiyorum, isitip dokunmak..ellerimi, ellerine…

hayat gibi oldun, cok hizli geciyorsun sana yetişemez oldum, göz yaslarim daha yavas akiyor yoruluyorum sanrim.. ölüme bu kadar hizli gitmek istemiyorum. seninle yaşamak varken bu bedeni ruhumdan ayiramam. ruhum da sensin zaten.. kusmak istemiyorum bedenin uzerine derken bir rüya görüyorum icimden cikaramadigim acilarimi çıkarıp atmak, herşeyi silmek isiyorum, midem bulaniyor uykumda kanayan bogazimdan akan kanlardan nefret kaplıyor o an içimi kanim, acim, sen ve nefretim ve yine de gülümseyebiliyorum aynadaki aptal yüzüme yaptığım hataları düşünürken ve hangisi benim rüyam derken tadını bi an damağımda hissediyorum kanima karisiyor hepsi, yutuyorum. tıpkı hayatın beni yuttuğu gibi.. ve ben artik istemiyorum, ne seni ne de senin bu oyuncu kaçamaklarını korkmuyorum artik, zamani elime aliyorum. yine de zamanı da istemiyorum ve seni de, bence artık sen de, bence arti biz de..