Sürgününe aşık toprakların sevdasıydı belki de içimde biriktirdiklerim…
Hüznüme umut karışmıştı , haberim yoktu…
Maviye boyalı rüyalarımın kahramanıydın , hep kahramanım olarak kalacaktın…
(…)
Artık gece yarıları şiir yazmak yok, çok uzak kentlerin birinde!
Artık yeşil gözlü bir çocuk anımsatmayacak sevdasına hüzün bulaşmış med-cezirlerimi !
Artık söz ne zaman senden açılsa , atılmayacağım lafa , susacağım…
Susacaklarım birikecek ve…
Ve arta kalan ne varsa senden, bir artı olacak biyografime…
