bildirgec.org

İnsanoğlu ölümsüzlüğü yıllardır dağda, kırda, bayırda, bilimde ve felsefede arayıp durmuş ama hiçkimsenin aklına Frodo’nun cebine bakmak gelmemiş. Tabi Alex’i saymazsak hiçkimsenin. Frodo’nun cebinden aşırdığı yüzüğü önce tanınmaz hale getirip sonra seri üretime geçirmiş ve şimdi de bunu internet üzerinden bize pazarlıyor.

Ha derseniz ki koca kafayım ben, üstelik burnum da çok büyük, kepçe kulaklarımdan hiç bahsetmiyorum bile, daha uzun yaşayıp daha fazla insanın benle dalga geçmesini mi izleyeceğim? Alex bunu da düşünüp yüzüğün yanında bir de hap-ı kusursuz hayat geliştirmiş. Tamamen doğal olan bu haptan günde bir tane içiyorsunuz ve kafanız küçülüyor, burnunuz düzeliyor, kulaklarınızdan bahsetmiyorum bile, anında bir insan-ı pitt, bir insan-ı jolie oluveriyorsunuz. Siz hala shangri la‘la ile yağ içip ağlayın, adam çözmüş olayı. Sen çok yaşa e mi Alex.

Ntv deki habere göre, Harvard Tıp Okulu bilim insanları yaptıkları deneylerde obezleştirilen denek farelerine kırmızı şarap özütü verildiğinde, organlarının kendini yenilediği, glüko ve kalori yakımının düştüğü ve ömürlerinin uzadığını ortaya koydu. Bu gözlem sonucu elde edilen bulgulara inanmak için birbirlerine çimdik atmayı bile düşünen araştırmacılar, insanlar üzerinde yapılacak denemelerle, gelecekte sağlıklı ve uzun yaşam haplarının yapılması umuluyor. Bilim insanları, şarabın içinde bulunan ‘resveratrol’ adlı molekülü ölümsüzlüğün sırrı olarak niteliyor. Şimdi de kırmızı şarapta bulunan ‘resveratrol’ün insanlar üzerinde etkilerini araştırılacak.

Alexander YC Cihui, icat ettiği yüzüğe benzeyen bir aletle ölümsüzlüğün sırrını bulduğunu iddia ediyor. Alternatif tıbbın doruk noktası olarak tanımladığı sitesinde, kendini Einstein, Edison gibi mucitlerin de kategorisine yerleştirmiş. Üşenmemiş, patent de almış. Ayrıca aleti sattığı gibi, yapımını da anlatıyor, evde yapabilelim diye. Deneyen olursa haber versin, bir işe yarıyorsa faydalanalım, tek başına ölümsüz olmak sıkar adamı!

Aşk bir karabasana dönüşüyordu. Ölümsüzlüğe inanan Adam, Kadın yüzünden ölüm olmuştu. Canı yanıyordu. Kabullenemiyordu. Sonuçta istediği gibi bitmemişti. (Bitip bitmediğini de bilmiyordu ya…) Oysa hep korkmuştu bağlanmaktan… Sevgisi başka birine kaymış bir sevgiliye bağlanmak, onun yüreğini acıttığı halde, bir şey yapamıyordu. Adam uzaktan bakmalıydı onun yürüyüşüne, gülüşüne, susuşuna, başını çevirişine… Ve Kadın uzaktan bakıldıkça kutsallaşıyordu. Aşk yolunu kaybetmişti adını unuttuğu bu kentte.
Adamın intiharı gibi bir şeydi bu aşk. Elini kolunu bağlayan bu çaresizlik. Karşılıksızlıkta bekleme çaresizliği. Oysa bu aşk susmalı ya da susturulmalıydı. Fırtına aşk yıkıntılarını bir yere biriktirmeli ve sakinleşmeliydi.