İki gündür uykusuz olduğum için olsa gerek ki Uzun zamandır ilk defa hiç bir şeye dokunmadan bilgisayarın başında uyuya kalmışım. Sabaha doğru saat beşi geçiyorken uyandım. Bilgisayar açık, ışıklar açık hatta kahve makinesi bile açıktı. Mail sayfasını güncellemeye alıp diğer her şeyi kapatmaya gittim. Niyetim gelen güne hazırlanmaktı. Ama ne canım istiyor nede uyana biliyordum.
Kahve bile uyarmıyordu. Müzik eşliğinde soğuk bir duşun kendime getireceğini zannediyordum ki, ekranın o mat beyazında tanımadığım bir insandan gelen mail dikkatimi çekti. Uyuyan beynimin bir köşesinde bir merak uyandı. Gözlerimi biraz daha açıp uyanmayan beynimi dürttüm. Maili açtım. Bir kaç kendini tanıtma satırından sonra asıl niyetin ne olduğu ortaya çıktı. Bir arkadaştan alınan adres ve bilgiye “Sizi çok methettiler. Bende buyum” du işte. Ekte de bir resim vardı. Resmi açtım. Zifiri karanlık olan oda bir anda salt, mükemmel bir güzellikle doldu. Şaşırdım olabilir miydi, mümkünümüydü. Rüyadaydım halen demek ki. Uyarılmış ama uyanamamış beynimin sızlamalarıyla soğuk suyun altına girdim. Fonda abuk sabuk bir müzik çalıyordu. Soğuk suyu yedikçe kaslarım uykusuzluğun acısını hatırlatır gibi sızlıyor. Sıcak gün ışığının özlemini söyler gibi zonkluyordu. Beynimde, içinde uyku ve uyanıklık arası açılmayan koridorlarda yankılanan “gözler kalbin aynasıdır” kelimeleri ile resmi bağdaştırmaya çalışıyor. Kelimelerin nereden geldiğini, resmin ne dediğini anlamaya çalışıyordu. Soğuk su ısındı. Yo hayır soğuk su gene soğuktu, ben üşümüyordum artık.
