bildirgec.org

elifsafakokurlari.files.wordpress.com adresinden alınmıştır.

Türk Edebiyatı’nın önemli isimlerinden Elif Şafak’ın beklenen resmi internet sitesisonunda açıldı. Çok şık, renkli ve kullanışlı görünen internet sitesinin alt kısmında İstanbul, Boston, Amsterdam şehirlerinin silüetleri yer alıyor. Üstelik sitede gezinilen saate göre görüntüler güncelleniyor. Gece gezerseniz lacivert gökyüzüne dolunay eşlik ederken, gündüz saatlerinde şehir silüetleri de saate ayak uyduruyor.

elifsafakokurlari.files.wordpress.com adresinden alınmıştır.

Üç kentin de Elif Şafak ve romanları için önemleri büyük. Yazar, derinlikli romanlarını ya bu şehirlerde yazdı ya da bu kentlerden etkilenerek eserlerini oluşturdu. Sitede bir yıldız kayıyor, Boston, Amsterdam’a; Amsterdam, İstanbul’a dönüşüyor. Şafak’ın diliyle “şehirler içre (içinde) şehirler”…

universitekulis.com adresinden alınmıştır.

Ali ile Ramazan’ı beklemeye devam ediyorum tabii müzmin bir Perihan Mağden okuru olarak. Peşinden de Kutluğ Ataman filmini çekse. Mağden’in kitaplarını ancak Ataman çekerse güzel olur. Bence.

analienearthling.files.wordpress adresinden alınmıştır.

Orhan Pamuk’un yeni kitabı çıkıyor bir ya da iki ay içinde. Pamuk’un Harvard Üniversitesi’nde verdiği dersleri okuyacağız bu kez. Ünlü yazar, kitabının ismini “Anlatırken: Hayat, Sokaklar, Edebiyat” olarak düşünüyor. Pek okunacağını tahmin etmiyorum bu kitabın. Yani elbette satacak görece yüklü bir miktarda ama Kar, Benim Adım Kırmızı vb. romanları gibi çok satan bir kitap olacağını tahmin etmiyorum.
Kitapçıya girdiğinizde büyük bir yazarın kitabıyla birlikte muhakkak genç bir yazarın ya da ismini tanımadığınız bir yazarın da kitabını alın, okuyun.

elestiriyoruz.com adresinden alınmıştır.

Çok Güzel Hareketler Bunlar’ın çıkardığı ilk yıldız Oğuzhan Koç’tur bana kalırsa. Ses on numara, piyasada iyi giden şarkılar, skeçler kaleme alıyor, gayet iyi oynuyor – sahnede çok rahat izlediğim kadarıyla- genç kızların rüyalarında gezinecek denli de yakışıklı. E daha ne olsun değil mi? 85 doğumlu yeni bir yıldızımız oldu diyebiliriz gerine gerine. Aduket şarkısını, skeciyle birlikte muhakkak dinleyin, izleyin.

Meta-edebiyat
Kahraman Çayırlı

Modernleşme bütün dünyayı etkisi altına alırken, yalnızlaşan bireye tek bir şey vaat ediyordu: Daha fazla para! Gitgide daha fazla nesneye sahip olmalı, maddi-manevi tüm değerlerimizi öğütmeliydik. Öğüttük de. Modernleşmenin yozlaştırıcı değneğinin dokunduğu her ülkenin kültür ve sanatı, bu kurutucu etkiden nasibini aldı. Gerçek anlamda sanat yapmak, üretmek isteyenlerin yerini günübirlik, görsellikleriyle ayakta durmaya çalışan neo-sanatçılar kaptı. Her şeyin metalaştığı bu dönemde, yazarların edebi niteliklerinden ziyade onların özel yaşamlarından, son sevgililerinden haberdarız. MediaCat dergisinin HTP Exclusive’e yaptırdığı “yaşayan en popüler Türk yazarları” anketine katılanların yüzde 64’ünün herhangi bir yazar ismi belirtememesine şaşmamalı. Anket sonucunda hazırlanan “en marka(!) yazarlar” listesinde Orhan Pamuk’un yüzde 20’lik oranla birinci sırada yer almasına ne demeli peki? Pamuk’un ismini kaza bela telaffuz edebilenler, milliyetçilik polemikleri vesilesiyle mi yazarın ismini zikrettiler yoksa aralarında “Cevdet Bey ve Oğulları”nı, “Kara Kitap”ı veya “Benim Adım Kırmızı”yı okuyan, en azından yazarın kitaplarından herhangi birinin ismini duyan var mıydı?Gelişmekte olan bir ülke olarak sürekli okumamız, düşünmemiz; düşündüklerimizi özgürce ifade etmemiz gerekirken, magazin ağırlıklı, bol resimli / sansasyon haberli gazeteler günlük bir milyon tirajı rahatlıkla aşıyorlar. Fikir gazetelerimizse ancak otuz-kırk bin eve giriyor. Kitap satışlarında da durum farklı değil. Yeni bir beyaz eşyanın veya süpermarket raflarını süsleyen herhangi bir gıda maddesinin tanıtımı yapılıyormuş gibi kitapların, yazarların reklamı yapılıyor etrafımızda. Böylece görece daha çok düşünsel değeri olan, daha edebi nitelikte, okura daha fazla birikim katabilecek eserler kitabevlerinde tozlanırken, geniş kitleler bol reklamı yapılan “kof” kitapları alıyorlar.

yaşar alptekin

dün internette gezinirken yaşar alptekin’in hac fotoğraflarına rastladım. yaşar alptekin, sizin de muhtemelen tanıdığınız 80 ve 90ların gözde manken ve oyuncusu. 2000li yıllarda ise kadın programlarında dini ritüellerini nasıl yerine getirdiğini anlatır oldu.

reha yeprem

ki nedense yılan yollu beynim bana derhal reha yeprem’i hatırlattı. zehirli bal adında bir kitap da yazmıştı hatta, işte genç bir erkek mankeni hangi tehlikeli tuzakların beklediğine dair. en son samanyolu televizyonunda eşiyle birlikte bir programı sunarken rastladık kendisine. bu yakışıklı adamların orta yaşlarından itibaren din’e bu kadar yaklaşmalarının sebebi (belki geçmişte de yakınlardı ama bu denli açığa çıkarmıyorlardı) ne olabilir ki. şöhretin bir gün kaybolacağı endişesi, insanın düşmekten tırsacağı büyük manevi boşluk korkusuyla birleşirse bu tür gelişmeler olabilir. zaten bu tür u-dönüşleri yapan birçok insan vardır etrafınızda, o iki manken göz önünde oldukları için dikkatimizi celbetmiş bulundu.

Orhan Pamuk, 1952 yılında İstanbul’da doğdu. İlk romanı ve anketlere göre cumhuriyete damgasını vuran 75 kitaptan biri olan “Cevdet Bey ve Oğulları”nda (1982) ve diğer bir şaheseri olan “Kara Kitap” (1990) adlı romanında anlattığına benzer bir ailede büyüdü. Nişantaşı’nda yetişen Orhan Pamuk, New York’ta geçirdiği üç yıl haricinde İstanbul’da yaşadı. Robert Koleji mezunu olan ve
İstanbul Üniversitesi Mimarlık Fakültesi’nde üç yıl okuyan Pamuk, 1976’da İstanbul Üniversitesi Gazetecilik Enstitüsü’nü bitirdi.

Çocukluk ve gençlik yıllarında ressam olmayı hayal etti, fakat 1974’den itibaren yazı yazmayı tercihi ağır bastı.

Üç kuşak İstanbullu bir tüccar ailesinin çerçevesinde, Türkiye’nin son yüzyıllık macerasını hikâye eden “Cevdet Bey ve Oğulları” adlı romanı, 1979’da Milliyet Roman Yarışmasında ödül aldığı gibi, 1983 yılında Orhan Kemal Roman Ödülü‘ne de layık görüldü. Aynı yıl ilk baskısı çıkan; üç mutsuz kardeşin İstanbul yakınlarında bir sahil kasabasında, 90 yaşındaki ninelerinin evinde geçirdikleri bir haftalık hayat dilimini anlatan “Sessiz Ev” adlı romanı ile 1984 yılında Madaralı Roman Ödülü’nü aldı. Pamuk, “Sessiz Ev”in Fransa’da çıkan çevirisi ile 1991’de Avrupa Keşif Ödülü’nü kazandı.

17. yüzyılda İstanbul’a getirilen Venedikli bir köleyle bir Osmanlı âlimi arasındaki ilişkiyi anlatan tarihi romanı “Beyaz Kale”(1985) ile Pamuk, yurt içi ve yurt dışında ününe ün kattı.

Uzun zamandır bu yılki ödülün kime verileceğini düşünüyordum.
Ünlü tiyatro ve öykü yazarımız Haldun Taner’in anısına düzenlenen “2006 Milliyet Haldun Taner Öykü Ödülü”nü, “Ağula-Kaç Hayat Gizliyoruz Kendimizde, Kaç Hayatı Susuyoruz” adlı kitabıyla Sibel K. Türker kazandı..
2005 yılı ödülünü de Yavuz Ekinci “Sırtımdaki Ölüler” adlı dosyasıyla kazanmıştı.

kül öykü gazetesi, başarılı yolculuğuna devam ediyor.

gazetenin okuduğum son sayısında genç öykü yazarı yavuz ekinci ile yapılmış çok keyifli bir söyleşi yayımlandı.

yavuz ekinci en son öykü dosyası “sırtımdaki ölüler” ile 2005 haldun taner öykü ödülünü kazanmıştı.

aynı dosya, eylül ayında doğan kitap tarafından basıldı.

genç yazarın 2004 yılında yayımlanan “meyaser’in uçuşu” adlı bir başka öykü kitabı da bulunuyor.

Geçen yıl piyasaya çıkan Baba ve Piç adlı romanıyla yoğun ilgi gören yazar Elif Şafak, bu kez kendinden, kendi yaşadıklarından yola çıkarak ilk defa otobiyografik bir roman kaleme aldı.

Yazar, son eserini tamamladı, çok yakında yeni kitabını okurlarıyla buluşturacağını muştuladı, katıldığı bir kültür-sanat programında (Gece Gündüz-NTV)…

Kitabın ismi ise son derece ilgi çekici: Siyah Süt! Elif Şafak takipçileri olarak merakla bekliyoruz. (Bu arada yazarın son kitabı Baba ve Piç, 2007 yılının da en çok satan 20 kitabı arasında)

hayatınızın kitabı hangisi?

en çok etkilendiğiniz, kendinizi karakterleriyle özdeşleştirdiğiniz kitap var mı? Hangisi?

mesela benim El Kızı-Orhan Kemal’dir.