4 ay oldu..
4 aydır olmadık kavgalarımız, olabilecek kahkalarımız oldu. Huzursuzluğun dibine vurduğu zamanlarından alıp huzurun yüzeyine çıkardığım da….
4 ay gece gündüz. her sevinçte her üzüntüsünde.
sevgili olmanın tüm gerekleriyle buluşup, kendimi bir anda asker arkadaşına anlatırcasına anlattıklarını dinlerken bulduğum da oldu.
Telefonda çok gerginim dediğinde buluşup bir hamakta uyuklarken ne güzel şey seninle olmak dediğide oldu.
benim hiç derdim olmadı. gerçekten olmadı mı? oldu elbet. ama o dinleyemeyecek kadar sıkıntılıydı hep. ve ben hep “iyiki var olan kişi” olarak onu tüm karanlık karidorlarından aydınlığa çıkarıp sonra evime gittim.
