1 Mayıs. Dünya işçi bayramı. Ülkemiz için pek bayram olduğu söylenemez ama.. Zaten işçilerle aram yoktur. Katılmazsam eksik hissederim sadece.. Ordaydım.. Çok fazla yoruldum ama heyecanlıydım. Biber gazı ve koşmak ve kaçmak hiç de iyi gelmiyordu aslında bana… Genellikle kaçıyordum. Daha korkaktım belki. Diğerleri o kadar kaçmıyordu. Joplarını yiyip geleceğe dair hayeller kuruyorlardı. Demokratik Halk Devrimi yada daha çok para… kimse bilemez… Ben öyle değildim. Ödediğimiz vergilerden bizi dövme yetkisi alan polisleri daha çok uğraştırıyordum. Zorluyordum. Vazgeçmiyordum. Taksim bizim olacaktı… 10 dakkalığına oldu da… Ne önemi vardıysa? Nasıl olsa her şey unutuluyordu. Basına yasak , köprüler tıkalı , İstanbul olağanüstü hal… Ve birileri ofislerinde evlerinde cips yiyerek bizi seyrediyorlardı. Halk işçisi…
