Hikayelerini mi, Yüksek Topuklar adlı kalın, biricik romanını mı yoksa şiirlerini mi daha çok seversiniz? Ben en çok hikayelerini seviyorum. Ama biliyorum, bu ülkede şiiri onunla seven, kitap okumayı onunla benimseyen çok insan var. Artık oturup otuz tane kötü kitap yazsa yine sorun değil. Ki yazmaz. Ki biricik oğullarının ismini Murathan koyan onca aile…
Türk Edebiyatı’nın önemli isimlerinden Elif Şafak’ın beklenen resmi internet sitesisonunda açıldı. Çok şık, renkli ve kullanışlı görünen internet sitesinin alt kısmında İstanbul, Boston, Amsterdam şehirlerinin silüetleri yer alıyor. Üstelik sitede gezinilen saate göre görüntüler güncelleniyor. Gece gezerseniz lacivert gökyüzüne dolunay eşlik ederken, gündüz saatlerinde şehir silüetleri de saate ayak uyduruyor.
Üç kentin de Elif Şafak ve romanları için önemleri büyük. Yazar, derinlikli romanlarını ya bu şehirlerde yazdı ya da bu kentlerden etkilenerek eserlerini oluşturdu. Sitede bir yıldız kayıyor, Boston, Amsterdam’a; Amsterdam, İstanbul’a dönüşüyor. Şafak’ın diliyle “şehirler içre (içinde) şehirler”…
1.Sakin – Laleler Beyaz’ı dinleyin.
2.Poshet – Bilemedim’i de.
3.Oturup ALF izleyin bir yerlerden.
4.Murathan Mungan’ın Çador’u. Mungan daha önce yelken açmadığı yerlere yüzmüş bu incecik romanında. Ya da uzun hikayesinde diyelim. Nasıl bir dildir, nasıl cümlelerdir. Nefis.
Eldivenler, Hikayeler Murathan Mungan‘ın metis yanınlarından çıkan yeni kitabı.
Eldivenler, Hikayeler, 1997-2009 yılları arasında yazılmış öykülerden ve 159 sayfadan oluşuyor.
Henüz okumaya başladım ama sizinle paylaşmak için daha fazla bekleyemedim. Kapak resmini Arzu Başaran‘ın başarılı bir şekilde hazırladığı bu kitabı reyonda gördüğünüz an bakmadan geçemiyorsunuz. En kısa zamanda sahip olmak istiyorsunuz. Böylesi bir albenisi var.
Kadınlar,erkekler,ilişkiler hakkında on öykü bulunuyor bu kitapta…
…Bunu duyumsuyor olmam da iyi. Birbirinin ardı sıra ortaya çıkıp çoğalmaya başlayan bu duygularla benden önce içim diriliyor sanki. Kilitli kaldığım kaskatı bir uyuşukluktan yavaş yavaş çözülüyor gibiyim.…
Ahmet Ümit, şu sıralar bir İstanbul romanı yazıyor. Ayşe Kulin yeni romanını bir yıl içinde yayımlıyor. İnci Aral ise Sadakat adındaki yeni romanını yazmakta şu sıralar. Mario Levi’nin yeni İstanbul kitabı şimdilik çalışma aşamasında. Daha önce de haberini verdiğim Murathan Mungan’ın yeni hikaye kitabı Eldivenler, Hikayeler iki gün sonra kitapçı raflarında olacak (Dünya Kitap – 04.09.2009)…
Çok sade; çok derin
Kahraman Çayırlı
Kül Öykü dergisinde yayımlanan öykülerini ilgiyle takip ederdim. Ardından diğer edebiyat dergilerinde de sıklıkla ismini görmeye başladım. Tüm yazınsal türler içinde en çok öyküye yakışan sade bir üslubu var, Yavuz Ekinci’nin. 2005 Haldun Taner Öykü Ödülü’nü kazanan “Sırtımdaki Ölüler” 2007 yılı sonlarında Doğan Kitap’tan çıktı.
“Aynalar”, özgün konusuyla mutlaka ilginizi çekecek. “Yazgının Kitabı”, yaşadıklarımızla kaderi örtüştürüyor. Kitaba ismini veren “Sırtımdaki Ölüler” öyküsü, güçlü detaylarla beslenmiş; usta işi. “Dile Gelen Duvar”, adı üzerinde 202 yıllık bir duvarın tanıklıkları üzerine kurulu. “Silah”ta ise, iç açıcı olmayan anıları olan bir silah, öykü kahramanı. “Her Şey Bitti”, on iki senenin ardından hapisten çıkan bir adamı anlatıyor.”Bir An!”ı okumaya başlar başlamaz tanıdım, Ekinci geçen sene bir öykü gazetesinde yayımlatmıştı bu öyküsünü. Karşı cinsi başarıyla anlatabilmesi, o zaman da dikkatimi çekmişti.
Sait Faik’in ayak sesleri
Yazın şarkısı bir geyikse, yılın kitabı, yılın en çok satan yirmi kitabı vb seçmeler de ilgilendiğim, ilgiden gebererek okuduğum, yaptığım diğer geyiklerdir. Ama bana 2009 yılında Türk Edebiyatı’nda pek bir hareket olmadı gibi geldi. Yaz hele, edebiyat ve yeni kitaplar için bomboş bir arsa. Verimsiz.
Ama ağustosu lanetlediğim kadar varmış, bakın eylül nasıl geliyor.
Murathan Mungan yeni öykü kitabı “Eldivenler, Hikayeler”i ile geliyor, ne mutlu.
Çok başarılı bir edebiyat kişisi, Sema Kaygusuz’un ikinci romanı, “Yüzünde Bir Yer”in, eli kulağında..
Hakan Günday, askerlik yapan erkekleri konu aldığı yeni romanıyla eminim listelerde üst sıralarda bulunacak. Kara edebiyatseverlere güzel bir haber.
Oya Baydar’ın yeni romanı Çöplüğün Generali, kitapevlerindeki yerini aldı ama ben onu da eylül kitapları arasına almak istiyorum. Haberimiz olsun.
Ayşe Kulin ise Türkan Saylan biyografisi üzerine uğraşıyormuş, Aralık ayında Everest Yayınları’ndan çıkacakmış..
Çocukluğum Marmaris’te geçti. Bir gün balkonda otururken, aşağıdaki berberin önüne Temel geldi, oturdu, sohbet ediyorlar. Mahallenin Muhtarları’nın Temel’i. Sonra birçok sinema filminde de gördük ki iyi bir oyuncu nitelemesini hak eden Erkan Can, o. Sivil hayatta ilk kez bir ünlüyle karşılaşmam böyledir.
Sonra yine Marmaris’te Marina’nın oralarda gezerken Cem Karaca’yı görmüştük annemle, yanında bir bayan vardı…
Meta-edebiyat
Kahraman Çayırlı
Modernleşme bütün dünyayı etkisi altına alırken, yalnızlaşan bireye tek bir şey vaat ediyordu: Daha fazla para! Gitgide daha fazla nesneye sahip olmalı, maddi-manevi tüm değerlerimizi öğütmeliydik. Öğüttük de. Modernleşmenin yozlaştırıcı değneğinin dokunduğu her ülkenin kültür ve sanatı, bu kurutucu etkiden nasibini aldı. Gerçek anlamda sanat yapmak, üretmek isteyenlerin yerini günübirlik, görsellikleriyle ayakta durmaya çalışan neo-sanatçılar kaptı. Her şeyin metalaştığı bu dönemde, yazarların edebi niteliklerinden ziyade onların özel yaşamlarından, son sevgililerinden haberdarız. MediaCat dergisinin HTP Exclusive’e yaptırdığı “yaşayan en popüler Türk yazarları” anketine katılanların yüzde 64’ünün herhangi bir yazar ismi belirtememesine şaşmamalı. Anket sonucunda hazırlanan “en marka(!) yazarlar” listesinde Orhan Pamuk’un yüzde 20’lik oranla birinci sırada yer almasına ne demeli peki? Pamuk’un ismini kaza bela telaffuz edebilenler, milliyetçilik polemikleri vesilesiyle mi yazarın ismini zikrettiler yoksa aralarında “Cevdet Bey ve Oğulları”nı, “Kara Kitap”ı veya “Benim Adım Kırmızı”yı okuyan, en azından yazarın kitaplarından herhangi birinin ismini duyan var mıydı?Gelişmekte olan bir ülke olarak sürekli okumamız, düşünmemiz; düşündüklerimizi özgürce ifade etmemiz gerekirken, magazin ağırlıklı, bol resimli / sansasyon haberli gazeteler günlük bir milyon tirajı rahatlıkla aşıyorlar. Fikir gazetelerimizse ancak otuz-kırk bin eve giriyor. Kitap satışlarında da durum farklı değil. Yeni bir beyaz eşyanın veya süpermarket raflarını süsleyen herhangi bir gıda maddesinin tanıtımı yapılıyormuş gibi kitapların, yazarların reklamı yapılıyor etrafımızda. Böylece görece daha çok düşünsel değeri olan, daha edebi nitelikte, okura daha fazla birikim katabilecek eserler kitabevlerinde tozlanırken, geniş kitleler bol reklamı yapılan “kof” kitapları alıyorlar.
murathan mungan’ın son öykü kitabı kadından kentler’in kapağı bilmem dikkatinizi çekti mi. o güzel kapak, yılların ressamı neş’e erdok’un bir resmi aslında. mungan, öykülerinin içeriğine en uygun resmi seçmek için epeyce taramalar yapmış erdok’un tüm ürünleri arasında. ne kadar yerinde bir seçim yaptığını, bilmem söylemeye gerek var mı…
