Renderman Pixar firması’nın çıkardığı bir render motoru’dur.Genellikle Maya programı ile kullanılır hızı ve kalitesi’nden dolayı tercih edilir.3ds max için artık üretilmeyen bu render motoru ileri düzeyde animasyon filmde kullanılmıştır.
renderman kullanılan filmler;
toy story | a bug’s life | toy story 2 |
monsters | finding nemo | the incredibles | cars
Bu akvaryumun suyu dökülüyor ama bitmiyor???
Japon balıklarının kaderi midir bilinmez en çok fanusta yaşatılan balık türü onlardır. Bir balık için bile yeteri kadar konforlu olmayan bu kürede yaşamlarını kah ısıtıcının eksikliğinden kah filtresizlikten olduğundan çok daha kısa sürede tamamlarlar.
Şimdiki zamazingomuzda yine böyle bir fanus. Ama işin güzel tarafı hem görselliği hem de bu canlılara gereken ısı ve temizliğin sağlanması için gereken her şeye sahip. Sürekli su kaybetmesine rağmen!
Hayvan severler hemen ayaklanmasın lütfen bu üründe hiçbir canlıya zarar verilip işkence edilmiyor. Bu sadece optik bir yanılsama. İç içe geçmiş iki adet fanusun arasındaki motor ve su yardımıyla uygulanan bu yanılsama görünüm olarak çok tatmin edici. Kırmızı ve mavi ledlerle ısısının ölçülebildiği bu üründe ledler ayrıca görselliğe katkıda bulunuyor. Ekstra bir motor ve filtre yardımı ile de filtreme yapan Flowarium diğer temizlik işlevini ise magnetik bir cam temizleyici ile yerine getiriyor. Ondokuz litrelik kapasitesiyle sekiz balığa kadar ev sahipliği yapabiliyor. İçeriğinde fırınlanmış ve cilalı seramik altlık, yapma balık ve bitki, balık ağı ve temizleme fırçası bulunan bu zamazingo elektrikle çalışıyor.
Boyutları 33×30 ağırlığı ise 6 kilo olan ürüne 130$ fiyatla bu adresten sahip olabilir, zavallı japon balıklarının fanus kaderlerinin değişimine yardımcı olabilirsiniz…
24 yaşında bir öğrenci olan Anne Forschner’in BMW için tasarladığı bu araba sadece ilginç tasarımıyla dikkat çekmiyor. 260 adet güneş paneliyle hem güneş hem de elektrikle çalışan motoru da, yeni enerji alternatiflerinin arandığı şu günlerde onu oldukça ilgi çekici bir hale getiriyor. Bu tasarımıyla gelecekte kullanılır mı bilemeyiz ama BMW Lovos‘un minik prototipiyle şimdiden heyecan yarattığı belli oluyor.
Kaynak için tıklayınız
http://www.istanbuldan.org
http://endurocugibiyiz.blogspot.com/
Herkese merhaba,
Bugün, her günki gibi monoton olarak google’da arama yapıyordum. Aramamı yaptım ve sayfam açıldı. Sonuçlar her zamanki gibi güzeldi. İstediğim sayfayı açmak için faremi hareket ettirdim, o anda tanıyamadığım yeşil bir buton yandı, bunu daha önce görmediğim için şaşırdım. Hemen sayfa içerisinde tekrardan aramaya başladım ve Google’da yeni olduğunu zannettiğim 3 butonun farkına vardım. Bildirgeçte’de arama yaptığımda bununla ilgili bir yazı göremediğim için yazmak istedim.
İşte bulduğum butonlar :
Butonların saptadığım özellikleri sırasıyla şunlar :
1. Buton : Yorum Yap
Dün akşam alışveriş merkezinde gördüğüm o acayip kadın düşündürttü bana tüm bunları. Küçük kızını öyle tersledi öyle tersledi ki üst üste. Bundan sonra anne baba olacaklar için ehliyet gibi bir şey çıksın istedim, onu alamayanın çocuğu olmasın istedim, ruhsal sorunları, çıkmazları olan insanların ebeveyn olmaları yasaklansın istedim.
Bilmiyorum, saçma gelecektir belki de size. Ama bana epey mantıklı geliyor. Öyle kötü anne babalar görüyorum ki etrafımda, çocuklarında ne özgüven bırakıyorlar, ne sevgi. Kötü bir davranışları olduğunda azarlamalarından söz etmiyorum, durduk yere, hiçbir şey olmadan, belki işyerlerinde başka birilerine hınçları var, kavga ettiler vs. Çocuğun senin stres topun değil ki. Abuk subuk uyarılar, toplum içinde yerin dibine sokmalar,…
Çıkan kısmın özeti: Motorla İzmir’den çıkılmış, üç günlük denizli, güneşli, dağlı, yeşilli yolculuğun ardından İstanbul’a varılmıştı. İnsanın hayat boyu yapabileceği en güzel yolculuklardan biri. Deniz kenarı güzergahı takip edilerek köy köy ve tabii koy koy gezmek, nefis.
İstanbul’un güzelliği ayrı elbet. Ama ben on gün zarfında bol bol kocaman alışveriş merkezlerini gezdim, sınırsız menülerden, pizzalardan, kolalardan, hamburgerlerden tükettim. Siz yemeyin, zayıf kalın. Ben bol bol kilo aldım.
Pazar sabahı Burhaniye’de uyanmıştım en son.
İzmir’den İstanbul’a deniz kenarından devam eden yollardan motorla gitme hedefiyle çıkmıştık yola.
Burhaniye’de poğaçalı küçük bir kahvaltıdan sonra devam ettik yola. Öğlen olmuştu, sıcaktı, denize girecek yer arıyorduk. İnsan olmasın, deniz bakir olsun istiyorduk. Ören’i geçtik. Akçay, yeni durağımız oldu. Akçay, basbayağı bir deniz kenarı kenti. Kocaman. Siteler, evler, sahiller. Denize girerken gözünüz dağda olsun.
Motor binmek, apayrı. İmiş. Onca vakit korktum, uzak durdum. Şimdi onunla yatıp kalkıyorum. İnsanın gözü, eli, ayağı. Oluyor. Otomobildir, otobüstür .. hiçbiriyle kıyaslamam. O virüsü aldım artık. Ölene kadar iki tekerin üstünde. Devam.
Çıkış noktası: İzmir-Karşıyaka. Sabahın dördü. Karanlık, serin, ıssız ve güzel. İnsan üç gün sürecek bir motor seyahatine şort-tshirt çıkar mı? Ben çıktım. Saat sekize yaklaşırken Foça göründü. Cumartesi sabahı. Kimseler yok, tek tük. Yağlı ballı güzel kahvaltı. Denize nerede gireceğini bilemiyor insan. “Neyse artık Yenifoça’da gireriz” Foça, kıymetli, sakin, sessiz ve mavi epey. Foça’yı çok sevdim ve çok beğendim. Az biraz Datça’yı andırdı bana.
