Ya siyahtı ya beyaz, ortası yok muydu seni kuşatan renklerimin?
Çocukluğumun pembeye belenmiş düşlerinde üç nokta duruyor oysa hala…
Yorgun gözlerle semaya dalan bir balıkçı karısı gibi karaya vurmuş düşlerin beklentisi mi tutuyor elimi sonsuz umutlarda?
Grilere bulaşmamış gözlerine maviyi eksem değişir miydi aşka gücenmiş yüreğinde sevdanın rengi?
Ya da beyaza saldığım tülden hâsıl bir gülücük kadar seyrek dokunur muydu ellerin melalime?
“World music” adında bir tür varsa, bu türün “mütevazı” ve çalışkan neferlerinden biri de Norveç’in medâr-ı iftiharı
Jan Garbarek’tir.
ECM etiketiyle 2003 yılında müzik piyasasına sunulan bu “müzikal tur”a tereddüt etmeden katılın ve “iç hesaplaşmanızı” güvenle yapın.
Panteist Şeyh Bedreddin, yârin gül yanağından gayrı her şeyi paylaşmayı, öğütler. İslam dini de; komşusu açken tok yatan bizden değildir, diyerek bu hususa eğilmiştir. Paylaşmak… Anahtar kelimemiz bu.
Mûsikî… Mûsikî kelimesinin “müziğini”, “müzik” kelimesinde bulamayanların çok şey bulacağı ruhsal bir terapi vaat ediyor In Praise of Dreams.
Mûsikî kelimesinde Yahya Kemal şiirlerinin tadı, Münir Nurettin’in muhteşem tenor sesi ve Ahmet Haşim’in “melâli” vakarla cisimleşiyor.
