Ali İhsan Çam ile Ali Kazan muhtemelen hayatlarında hiç karşılaşmamışlardı. en sevdikleri yemek de aynı değildi belki, dünya görüşleri de. ama ikisinin de hayatları boyunca tahayyül edemeyecekleri bir ortak noktası vardı adına “kader” denilen. Ali İhsan Çam, ikibinsekiz yılında tuzla tersanesinde hayatını kaybeden tersane işçilerinden biriydi. Ali Kazan ise ikibindokuz yılında bursa mustafakemalpaşa maden ocağında meydana gelen bir grizu patlamasında hayatını kaybetti. onların ölümlerine neden olan asla ihmal, çalışma şartlarının iyileştirilmemesi, rant, para, hırs ya da yoksulluk değil tamamen kaderin bir cilvesiydi. tıpkı sağ olsun babamız sayesinde imza attığımız iş sözleşmeleri gibi. gerçekte hepsinin de alnında “babam sağ olsun” yazıyordu. kiminde minnetle, saygıyla; kimindeyse bananeyle, bahaneyle.
maden işçileri hakkında tüm yazılar
Maden işçileri savaşta mı öldü?
| 21 May 2010 09:41
Başbakan Zonguldak’ta ölen işçiler için “Bu işe girerken risklerini biliyorlardı.” dedi. Bu sözlerin arkasında nasıl bir gaddarlık ve acımasızlık var, tahmin bile edemiyorum.
Bu “Kardeşim burada ölüm tehlikesi vardı, işe girmeseydin.” demek değil mi?
Veya “Tehlikeyi biliyordun, burada ölüm tehlikesi olağan işlerden.” demek değil mi?
Maden işçilerinden bir kısmının orada öleceklerini bilerek çalıştırmak. Aslında öyle acı bir itiraf ki.
Bu açıklama, Başbakanın Türk halkına bakış açısını da ortaya koyuyor. İnsanların fütursuzca ölüme gönderilmesinde hiçbir sakınca görmüyor. Bunu gayet doğal karşılıyor. Neredeyse “Kardeşim neden öldünüz? Bak üretim durdu.” diyecek.
