Gökyüzünde uçup duran, özgürlüğüne düşkün kuşları hepimiz biliriz. Hatta kollarımızı açıp onları taklit ettiğimiz bile olur. Dahası, onlara öykünerek uçaklar filan yapmaya koyuluruz. Bir de, utanıp sıkılmadan onlara masallarımızda bile yer veririz: anka kuşu, kelaynak, mavi kuş vs. Peki ama, onları yakından tanımak için bugün ne yapılabilir? İşte, bunun cevabını kısaca bir kelime veriyor: halkalama.
…
Kuşlara meraklı olan kimseler, çatılarında veya balkonlarında bulundurdukları kafeslerle veya küçük kümeslerle birlikte kuşları rahat ettirmek için çalışmalara koyulurlar. İşte, misafirleri için gerekli yemleri de hazır ettiler mi, bir tek kuş sütünün eksik olduğu ziyafet sofrası da tamamlanmış olur. Bunun kuş sağlığı için basit yöntemlerden biri olduğu söylenebilir. (Demek ki, kuşlar bulduğu değil, umduğu yemeği yerlermiş.) Tabi, akla gelebilecek en temel sorun kuşların bizleri bırakıp gitmesidir. İşte bu probleme engel olmak için, kuşların ayaklarına ip bağlanır. Hatta bunu bir arkadaşımdan görmüştüm ilk. Kuşların ayakkabıları olmadığı için bunu yapmak zorunda kaldığını anlatıp durmuştu. Kendisi karıncayı bile incitmeyen biri olduğu için, bu yaptıklarından büyük üzüntü duyardı. Halkalamaya dönüş yaparsak, bu ip yerine halka kullanıldığını söyleyebiliriz.
