bildirgec.org

güneşin gözüme gözüme girdiği kadar parlak olduğu günlerde inanılmaz yorgunlaşıyorum, bi ağırlık çöküyor. kafamı kaldıramıyorum. 15 dk. kadar kestirince düzeliyorum. 15 dk’dan daha fazla uyursam gene sersem gibi oluyorum(bu normal tabi). bu 15 dk’lık uyku beni 4-5 saat idare ediyor; genelde akşam olmuş oluyor, sorun kalmıyor. hatta bazen öyle kötü oluyorum ki, mekan, zaman farketmeksizin herhangi bir yerde kafayı koyup uyuyuveriyorum. kapalı havalarda hiç bir sorunum yok. annem doktor, kendisine sordum, pek umursamadı. fakat günlük yaşamımı çok etkiliyor. daha önce böyle birşeyi bilen, gören var mı? şimdiden teşekkürler…

Günlük!!
Bugün en sewdiğim diyemesemde sewdiğim bi arkadasımın kanser olduğunu öğrendim iyi dereceli bir üniversite ögrencisi ve bundan soraki kaln son yıllarını hastanede yasama umuduyla tüketicek sonucun genelde görülemle aynı olacağı tahminide benim son zamanlarını yasamaya calısarak gecirmesi konusunda kararlı kılsada buda anlamsız.. ve rastlantıya bak ki dün aksamda ölümcül bi hastalıkla mücadele eden lorenzo ve onu kurtaran ilacı kesfeden ailesinin gercek yasam hikayesinden alınma filmini izledim… mucize olurmu bilemiyorum ama böyle bi durumda en çok istediim sey herseyin rüya olması yada yasanmamıs olması…Hayat bi kez daha adil değill

Bu sabah karnımda bağırsak fonksiyonlarıyla hiçbir

ilintisi olmayan bir ağrıyla uyandım ve acıyı idrak ettiğim an itibarıyla kendilerini beyin acı dağarcıımdaki tarama sonucuna göre isimlendirdim… Ben aşığım… Hem aşık hem gevezeyim bi de… lafı bu kadar dolandırdııma göre… bi de korkağım zannedersem, 21. yy yapıyo bunu, ben diil diyebilcek kadar da artığım.. ya da diilim… biraz şaşkınım ama.. ve şu an Italya’da olan bi şahsiyet aslında bin Italya büyüklüğü ve gücü endamında bir mekana kondu, haberi yok… Şimdi bu şahsiyet burda olmadıında fark ettim ki benim içimden içimi ters düz etmek, 129 saat uyumak, kış mevsimini patlıcan musakka yemeğinin içine serpiştirip, kardan adamlara yedirmek geliyo… hep yaz olsun istiyorum, her yaz hep onunla olsun.. yaz onun olsun, sevinsin… hiç ölmeyelim ve o her anından kitap okur, iyi bir film izlercesine zevk aldıım sohbetler ve onun gözlerindeki zeka ve onun omzuna benim nadiren de olsa (yapı itibarıyla biraz soğuğum) koyduum başımın bu mekanı şaşırtıcı bi şekilde sevmesi, tüm bunlar… herşey bööle çok güzel… ben o İtalya’da yüreğimi gezen insana bööle aşığım işte… gidip zeytin ezmesi, krem peynir yiycem… evet bu saatten sonra her yediin kaloriye dönüşüyo.. kime ne?

Aha işte aşk hastalığının tedavisi (En üstteki)

Nezzle, neşeli bir hastalık gibi gözükür: hapşırırsın, tıksırırsın, burnundan sular akar. binbir türlü şekle girersin. Öldürmediği için kimse ciddiye almaz. En fazla 3 kere çok yaşa der en sadık seyircin. Eve gelirsin: Bitkin düşmüşsündür yatağa . . Canın hiçbirşey istemez. Sigara bile içemezsin. o can ki seni fırıldak gibi döndürürdü yeri geldiğinde . Nefsin ya da benlik ya da ego her neyse zayıflamıştır işte: Bir kez daha ölüme yaklaşmışsındır.

Yalnız kalmışsındır. Yalnızlığın en gerçek şekliyle hissettiğin hastalık zamanını yaşarsın. Bu dünyada insanlar belki de bunu için evleniyor , çocuk sahibi oluyor diye düşünürsün : kötü zamanlarda bağladığı biri olsun yanında diye (ama onun da garantisi yok!) Çıplak kalmış gibi utanırsın yalnızlığından: Daha güçlü olman gerektiğini hatırlatır bu sana. İnsanlara ihtiyacın olmadığını telkin edersin: Hiçbir insana muhtaç olmayayım. Herkesin değeri siliniverir, hayattayken oynaştığın “bizim arkadaşlar” birer birer silinir işte: Hastasındır. Bir ses olsun! o sesi sen yarat: Şarkı söyle, dilek tut, yaprakların sesini dinle. Hayır, hayır, iyileşinceye kadar sadece hastayım ben. Sonra yine oynamaya devam edeceğim nasıl olsa: Yine hapşırırım, bir hapşırık daha: Burnum akar, mendil tutarım…Çok yaşa!

Efendiler biliniz ki GRİP denen illet; ilaç ile 1 haftada geçmekte, ilaçsız ise 7 gün sürebilmekte… burnumu silip hemen dönüyorum.