Kapıyı çalarken kalbim küt küt atıyor, ayaklarım titriyor. Biraz sonra yıllardır yaptırdığım rutin sağlık kontrollerinin birinden geçecek olmama rağmen, nedense her gelişimde aynı heyecanı yaşıyorum. İşten geleceğim için saat 18.00 sonrası randevumu onaylatamadığım hemşiresine çocukça bir şımarıklıkla “ doktoru bağlayın lütfen kendisi verir” diyerek neyse ki istediğim saati koparıyorum.
Kapıyı “O” açıyor her zamanki karizmatikliği ve yakışıklılığı ile karşımda. Bakışlarım hayranlıkla üzerinde dolaşırken “ Bir insan 15 yıl boyunca en ufak bir bir değişime uğramadan, nasıl bu kadar fit görünebilir” diye düşünmeden edemiyorum.