Bakışın üstüme yitik bir öyküyü arar gibi düşerken ben çoktan hazırlamıştım gidişine ağıtlarımı…
Aynı sandalın küreklerine asılıp farklı yönlerde yolculuk etmeyi seçen düşlerimize nasıl dur diyebilirdim ki… Sen kıyılarında sazlar yetişen yaz ayları nilüferlerin çiçek açtığı bir göl kenarı kadar dingin ve tutunabileceğin toprak parçasına bir o kadar yakın… Sen hem toprağı hem suyu arzulayan kararsız bir rüzgâr.
Bense derin mavilerin dalgalara yakın toprağa uzak asudeliğinde, yalnız sen de karar kılmış ve bir toprak parçasına bağlı kalmadan sende kaybolmaya vakfolmuş…
