Sanma sakın lanetin sende olduğunu, sanma sakın içimdeki nefretin aşk olduğunu. Yaptığım seçimlerle yenilenen lanetim, en büyük aşkım benim. Sende yoksun artık. Alışmak gerekirdi bu boşluğa, alışmak gerekirdi veda‘ya. Ama hiçbir zaman öğretemedin bana. Şimdi ben nasıl kendi uçurum kenarlarımda gölgemdeki yalnızlıkları sayıyorsam… Sen, benden de beter, kuru yapraklarında son harflerini sorgulayacaksın.
Gittin… Bilmeden zamanı da aldın yanına, geleceğin geçmişinin gölgesinde artık. Belki benden daha güvenle bakacaksın hayata, belki benden daha cesaretli olacaksın… Ama hiçbir zaman anılarını örtemeyeceksin perdelerle. Onları susturamayacaksın zihninde. Benim yüzümden işte… Hep bir kırık ayna olacağım hayatında. Taşıyacaksın beni yanında. Ve her düşündüğünde sana bakacağım kanayan kırığımla.
