Her bir parmağımı dikkat ve özenle ele alıp, inci taneleri gibi hassasca tutup, üzerlerinde ne hafif, ne de sertçe yaptığı sistemli hareketleriyle oturmuştu güncelime..
Ayak parmaklarımın herbiri sırasını beklemeden ”beni de, beni de” der gibi oynamaya başlamışlardı..Çok utandım sinir sistem karışıklığımdan..Onlar ”Seni seviyorum” diye haykırmak istercesine çırpınıyor, birbirleriyle kavga ediyor, ayakkabılarımın içinde rahat durmuyor, iç sesimle verdiğim emir, istem dışı oynamalarına engel olamıyordu..Evimle 10 dakika mesafede aldığım yol, ayaklarımın isteği sayesinde 5 dakikaya düşmüştü..
