Bugün labda bilgisayar başında oturuyoruz arkadaşla, ben takılırken oda dışarı bakıyordu pencereden.
Dışarsıda çim falan işte, üniversite ortamı. Neyse, sonra bana:
-Bak dışarda çiğköfte yapıyolar,
dedi. Bi baktım, hakkatende çimlerin üstünde çember oluşturmuş 20 kişi falan, bi ensesi kalın abimizde ileri geri hareket yapıyor, hani çiğköfte yoğurma hareketi vardır ya klasik, kafa aşağı-yukarı gider falan. Tabi biz bu arada kalabalıktan adamın ne yoğurduğunu görmüyoruz. Önümüzdeki işi bırakıp gitsek mi yanlarına falan diyoruz, ucundan köşesinden otlanırız belki diye, sonra yoğurması bitsinde öyle gidelim diye düşünüyoruz. Neyse sonra biraz vakit geçiyor, adam kalkıyor onun yerine bi kız oturuyor. Yanımdaki eleman heyecanla:
-Abi baksana kız oturdu tepsinin başına, öğretiyolar galiba,
falan diyor. Bende bakıyorum hakkaten ya falan diyorum, izlemeye dalıyoruz iyice bakalım ne olacak becerebilecek mi, yoksa elini bulaştırıp kalkacak mı diye. Kafa ileri geri gittikten sonra bir müddet, kalabalık ayaklanıyor/dağılıyor, bizde “tüh lan bitti galiba çiğköfte, nası yediniz bi tepsi şeyi iki dakkada be!” gibisinden üzüntü ve hayret duyguları türemişken, elemanlardan ikisinin bizim tepsi sandığımız aleti üstündeki çiğköfte sandığımız şeyle taşıma tatbikatı yapmasıyla olayın aslının farkına varıyoruz: elemanlar sağlık meslek yüksekokulunda öğrenci, yaptıkları işte yerdeki cansız mankene kalp masajı uygulamak.
Yerlerdeyiz..
